بررسی رابطه بین ویژگی های شخصیتی با عملکرد حل مساله و سازگاری اجتماعی در نوجوانان دختر

هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه بین ویژگی های شخصیتی با عملکرد حل مساله و سازگاری اجتماعی در نوجوانان دختر بود. جامعه آماری شامل دانش آموزان دختر دوره دوم متوسطه حاشیه شهر بوکان در سال تحصیلی ۹۷-۱۳۹۶ بود که ۱۰۸۶ نفر بودند. جهت نمونه گیری از روش تصادفی طبقه ای استفاده شد. از بین دانش آموزان دبیرستان های دخترانه دوره دوم متوسطه حاشیه شهر(کلتپه، اسلام آباد، علی آباد و امیرآباد) ۲۸۸ نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده ها شامل پرسشنامه های ویژگی های شخصیتی مک کری و کاستا(۱۹۸۵)، حل مساله هپنر و پترسون(۱۹۸۲) و سازگاری اجتماعی ثورپ و همکاران(۱۹۳۹) بود. داده با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون با نرم افزار SPSS تجزیه و تحلیل شد. نتایج ضریب همستگی نشان داد که عملکرد حل مساله با ویژگی شخصیتی روان-رنجوری رابطه مثبت و معنی دار و با ویژگی های شخصیتی برون گرایی، گشودگی، توافق پذیری، وجدانی بودن رابطه منفی و معنی دار دارد(۰/۰۱>P)؛ و سازگاری اجتماعی با ویژگی شخصیتی روان رنجوری رابطه منفی و معنی دار و با ویژگی های شخصیتی برون گرایی، گشودگی، توافق پذیری، وجدانی بودن رابطه مثبت و معنی دار دارد (۰/۰۱>P). همچنین نتایج تحلیل رگرسیون چندگانه نشان داد که ویژگی های شخصیتی ۱۶ درصد از واریانس حل مساله و ۱۵ درصد از واریانس سازگاری اجتماعی را پیش بینی می کنند. یافته های پژوهش حاضر، می تواند آگاه سازی و بکارگیری مداخله های ضروری در جهت بهبود عملکرد حل مساله و افزایش سازگاری اجتماعی مورد استفاده قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

ویژگی های شخصیتی ، حل مساله ، سازگاری اجتماعی و نوجوانان دختر