نقش فرار مالیاتی در ایجاد نابرابری و فقر مالی: آیا اخلاق گریزی در پرداخت مالیات می تواند منجر به فقر مالی شود؟

مالیاتها به عنوان معمولترین و مهمترین منبع مالی برای تامین درآمدهای عمومی و یکی از موثرترین ابزارهای سیاست های مالی دولت به شمار می روند. دولت می تواند به واسطه ی آن بسیاری از خدمات اجتماعی و رفاهی را در خدمت مردم قرار دهد و به بسیاری از فعالیتها و جریانات اقتصادی و اجتماعی سمت و سوی لازم را ببخشد. فرار و اجتناب مالیاتی به عنوان سرچشمه ی بسیاری از نابسامانی های اجتماعی و اقتصادی تلقی و باعث ایجاد مشکلات پولی و مالی، نادرستی سیاست های اقتصادی و نافرجامی تدابیر اجتماعی است. اخلاق گریزی فردی و خود محوری در عدم پرداخت مالیات، به بهانه ی عدم اعتماد به دولت در راستای توزیع برابری درآمدها، از جمله آفت هایی است که میتواند منجر به کاهش مستمر رفاه اجتماعی، خودمحوری افسار گسیخته و تضعیف عنصر اخلاق در رفتارها و تعاملات فردی و اجتماعی و در نهایت فقر مالی آشکار در جامعه ی اسلامی شده و پیامدهای نامناسب و خطرناکی را برای جامعه به ارمغان بیاورد. لذا ایجاد بستر و زمینه ی عمومیت بخشی رفتارهای اخلاقی از جمله فرهنگ مالیاتی در راستای ریشه کن شدن فقر، بخش مهمی از جامعهای آرمانی است که در هر حکومتی به دنبال آن هستیم.

کلیدواژه ها:

فرار مالیاتی ، فقر مالی ، اخلاق گریزی فردی ، فرهنگ مالیاتی