تعیین ضریب بزرگنمایی تغییر مکان بر اساس حداکثر تغییر مکان جانبی غیر ارتجاعی با استفاده از تحلیل تاریخچه زمانی

بسیاری از خرابی ها و فروریزی های سازه ها در اثر زمین لرزه های شدید، ناشی از تغییر مکان بیش از حد بوجود آمده درطبقات ، المان های سازه ای و غیر سازه ای می باشد. بنابر این یکی از اهداف بسار مهم در طراحی مناسب لرزه ای سازه ها ،تعیین جابجایی های واقعی به وجود آمده در سازه تحت زمین لرزه های شدید می باشد. تخمین تغییر مکان جانبی غیرارتجاعی سازه و کنترل نمودن آن به منظور عدم عبور از حدود مجاز تعیین شده در آیین نامه یکی از موارد مهم تحلیل لرزه ای میباشد. یکی از مهمترین دلایل اهمیت این امر، تعیین حداقل درز انقطاع است.حداکثر تغییر مکان های غیرارتجاعی سازه را نمی توان از نتایج مستقیم تحلیل خطی به دست آورد.مروری بر تحقیقات گذشته نشان می دهد که در بیشتر موارد این تحقیقات با کمک دو روش تحلیل استاتیکی غیر خطی پوش آور و یا روش تحلیل دینامیکی فزاینده سعی در استخراج پاسخ سازه نموده اند. در این مقاله به دنبال یافتن این پاسخ ها به کمک روابط ساده سازی شده که با استفاده از نتایج تحلیل تاریخچه زمانی خطی و غیر خطی حاصل شده اند ، می باشیم.

کلیدواژه ها:

قاب بتن مسلح ، دیوار برشی ، ضریب بزرگ نمایی تغییر مکان ، تحلیل غیر خطی تاریخچه زمانی