بررسی رابطه سبک های دلبستگی و سبک های مقابله با استرس در امید به زندگی در دختران نوجوان

هدف از پژوهش حاضر، بررسی بررسی رابطه سبک های دلبستگی و سبک های مقابله با استرس در امید به زندگی در دختران نوجوان می باشد. روش پژوهش حاضر توصیفی از نوع همبستگی می باشد و هدف آن تعیین نوع ارتباط بین دو این دو متغیر با امید به زندگی است ، متغیرملاک امید به زندگی است و متغییر پیش بین سبک های دلبستگی و سبک های مقابله با استرس است . جامعه آماری مورد پژوهش شامل دختران نوجوان مقطع متوسطه اول هستند که تعداد آنها ۲۳۰ نفر بود. جهت برآورد حجم نمونه از روش نمونه گیری در دسترس استفاده شد که با استفاده از فرمول مورگان تعداد ۱۴۰ نفر به عنوان حجم نمونه انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش شامل ، پرسش نامه سبک های دلبستگی (سیمپسون،۱۹۹۰)، پرسشنامه راهبردهای مقابله بااسترس (اندلر وپارکر،۱۹۹۰) و پرسش نامه امید به زندگی ( اشنایدر و همکاران،۱۹۹۱) است . تجزیه وتحلیل داده ها با استفاده از تحلیل همبستگی پیرسون وتحلیل رگرسیون چند متغیره استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده نیز با استفاده ازنرم افزار Spss-۲۲ استفاده شد. با توجه ازیافته های پژوهشی می توان بیان کرد، ۴۸/۰ درصد از ضریب همبستگی مرتبط با سبک دلبستگی و سهم سبک های مقابله با استرس نیز ۴۴/۰ درصد بوده که می تواند امید به زندگی را پیش بینی می کند. از این پژوهش می توان نتیجه گرفت که رابطه معناداری میان سبک های دلبستگی و سبک های مقابله با استرس در امید به زندگی وجود دارد.

کلیدواژه ها:

سبک های دلبستگی ، سبک های مقابله با استرس ، امید به زندگی ، دختران نوجوان