بررسی رابطه خلیفهاللهی بشر با صفات مذموم در قرآن کریم با توجه بر سیاق آیات

از دغدغه هایی که ذهن برخی از افراد را به خود مشغول کرده، مبحث خودشناسی است. انسان در این زمینه کوشش بسیار نمودهو مطالعات فراوانی انجام شده؛ اما اینکه خود پروردگار چگونه انسان را توصیف نموده، اندیشمندان تا حدی غافل بوده اند.آنچه که در این میان مسئله ساز بود، توصیف دوگانه قرآن کریم از بشر بود. پژوهش حاضر به شیوه توصیفی-تحلیلی و با روشکتابخانه ای به بررسی اوصاف مذموم آدمی در قرآن پرداخته است. آنچه که پس از بررسی منتج شد این است که صفات به کاررفته برای انسان، نسبی بوده و باتوجه به محتوای آیه باید ارز یابی شود. البته در برخی آیات مراد خداوند از این صفات مذمومرشد و ارتقای انسان بوده و اینکه نباید جایگاه خلیفهاللهی خود را با اعمال واهی ازبین ببرد. بهواقع آدم، خوب یا بد، مخلوقخداست و پروردگار هیچگاه فعل خود را نکوهش نمی کند. در نهایت (دانستیم): انسان روح خدا گونه دارد و از همان روزهاینخستین تولد پاک است اما در آینده نباید خود را آلوده نماید. فلذا با عمل به واجبات و ترک محرمات، و تزکیه نفس به مقامیکه در شانش است، یعنی (خلیفهاللهی) برسد.

کلیدواژه ها:

قرآن کریم ، انسان ، خلیفه اللهی ، صفات مذموم ، سیاق آیات