بررسی سه گونه مناسب کاربرد در طراحی منظر شهر های مناطق بیابانی ایران

هجوم تکنولوژی های متنوع در زندگی انسان ها از یک طرف و تغییرات اقلیمی و افزایش دما در غالب نقاط دنیا از طرف دیگر باعث گردیده فعالیت های روزمره انسانی با چالش ها و استرس های بیشتری توام باشد و در این میان شهروندان مناطق گرم و خشک متحمل شرایط سخت تری هستند و از اینرو بیش از بیش دسترسی به محیط هایی با سکون و آرامش جهت تمدد و تجدید قوای ذهنی و جسمی ضروری گردیده است . استفاده از گونه های بومی جهت طراحی منظر شهرها از جنبه های متعددی ارجحیت دارد. گونه Smirnowia turkestana Bunge از تیره Fabaceae ، گونه Stocksia brahuica Benth. از تیره Sapindaceae و گونه Boerhavia elegans Choisy متعلق به تیره Nyctaginaceae هر سه از گونه های بومی ایران، جهت کاربرد در طراحی منظر مناطق بیابانی و خشک مورد بررسی قرار گرفتند. استفاده از این گونه ها که مقاوم به شرایط خشکی و بعضا شوری خاک و هوای گرم و خشک هستند، از جهت در دسترس و مقرون به صرفه تر بودن، سازگاری بهتر با شرایط اقلیمی ، سازگاری کامل با فلور و فون منطقه و آسیب نزدن و اختلال در اکوسیستم میکرو، جهت کاربرد در طراحی منظر شهرهای مناطق بیابانی مناسب بوده و پیشنهاد می گردد. با استفاده از گونه های بومی در طراحی منظر، به بقاء و حفاظت این گونه ها در شرایط زیستگاه طبیعی آنها کمک شایانی می گردد.

کلیدواژه ها:

دم گاوی ، سرخ سرک ، طراحی منظر ، کهتر ، In-situ