ارزیابی روشهای برآورد تبخیرتعرق سیب زمینی و تعیین کارایی مصرف آب آن (مطالعه موردی : اقلیم نیمه خشک سرد اراک)

هدف از این مطالعه اندازه گیری تبخیر تعرق پتانسیل و تعیین ضریب گیاهی، عملکرد و کارایی مصرف آب سیبزمینی بود. برای این منظور داده های سه سال زراعی 1375 و 1376 و 1377 مربوط به لایسیمتر زهکش دار ولایسیمتر چمن (گیاه مرجع) در مجاورت آن مورد استفاده قرار گرفت. میزان تبخیر تعرق در این سه سال به ترتیب 611/3 و 676/7 و 637/7 میلیمتر تعیین شد. همچنین از 6 روش رایج فائو پنمن مانتیس، تورنت وایت، تشعشع فائو 24 ، بلانی کریدل فائو 24 ، هارگریوز سامانی و تشتک تبخیر برای برآورد تبخیر تعرق سیب زمینی استفاده شد. روش هارگریوز سامانی با خطای مطلق 12/4، میانگین انحراف مطلق 13/68، ضریب تبیین 0/95 و ضریب باقیمانده 0/038 بهترین برآورد را ارائه کرد. ضمن اینکه با ارائه روابط خطی از همبستگی بین تبخیر و تعرق محاسبه شده توسط روابط، با نتایج لایسیمتری مشخص شد روش تشتک تبخیر رابطه خطی بهتری نشان می دهد. تبخیر تعرق گیاه مرجع چمن در این سه سال به ترتیب 733/9، 831 و 783/1 میلیمتر اندازه گیری شد. ضریب گیاهی به ترتیب 0/83 و 0/81 و 0/82 محاسیه شد. عملکرد به ترتیب برابر با 30، 34 و 32 تن در هکتار تعیین شد. لذا کارایی مصرف آب به ترتیب 4/92، 5/01 و 5/01 کیلوگرم بر متر مکعب محاسبه گردید.

کلیدواژه ها:

سیب زمینی ، تبخیرتعرق پتانسیل ، هارگریوز سامانی ، عملکرد ، ضریب گیاهی ، کارایی مصرف آب