بررسی رابطه بین نوع حسابرس و مدیریت سود در صنعت بانکداری

این تحقیق درصدد بررسی و آزمون علمی رابطه بین نوع حسابرس (دولتی و خصوصی) با مدیریت سود در صنعت بانکداری است. مدیریت سود دخالت در خور توجهی در فرآیند گزارشگری برون سازمانی با هدف به دست آوردن برخی مزایای شخصی از سوی مدیران یا سهامدارای است (اسکیپر 1989). در این راستا با در نظر گرفتن ده بانک می، صادرات، ملت، تجارت، کارآفرین،پاسارگاد، پارسیان، پست بانک، سرمایه، اقتصاد نوین و اطلاعات سال های 1385 تا 1389، مدیریت سود بر اساس نوسان پذیری سودها نسبت به نوسان جریان های نقدی عملیاتی (لز و دیگران 2003) و (فرانسیس لافوند اولسون و شیپر 2004) ارزیابی شد. حسابرس دولتی، سازمان حسابرسی و حسابرس غیر دولتی، موسسات حسابرسی خصوصی عضو جامعه حسابداران رسمی در نظر گرفته شدند. برای تحلیل اطلاعات از ضریب همبستگی اسپیرمن و آزمون کای دو روش رگرسیون لوجستیک با آزمون های معتبر والد و برای آزمون معنادار بودن ضرایب مدل و آزمون هایی نظیر مک فادن جهت ارزیابی نکویی برازش و کارایی مدل استفاده شده است. علاوه بر متغیر مستقل نوع حسابرس، متغیرهای کنترلی دیگری نیز در مدل وارد شده اند. با توجه به نتایج همبستگی اسپیرمن، تنها بین میزان تسهیلات موزون شده (با ضریب همبستگی 0/277) و حقوق صاحبان سهام موزون شده (با همبستگی 0/410) و مدیریت سود رابطه مثبت معناداری وجود دارد. طبق نتایج حاصل از آزمون کای اسکور بین نوع حسابرس (خصوصی و دولتی) با مدیریت سود رابطه معناداری وجود ندارد. همچنین نتایج رگرسیون لوجیت حاکی است متغیرهای اندازه بانک، تسهیلات اعطایی موزون شده، حقوق صاحبان سهام موزون شده و هزینه جبران وام های نکول شده بر مدیریت سود بانک ها تاثیر معناداری دارند، لیکن سایر متغیرهای مدل از جمله نوع حسابرس، تغییرات کل دارایی ها و تغییر در جریان نقدی نمی توانند بر مدیریت سود بانک ها تاثیر معناداری داشته باشند.

کلیدواژه ها:

مدیریت سود ، حسابرسی ، نوع حسابرس ، صنعت بانکداری