اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر تاب آوری پرستاران

پرستاران به مداخلات روانشناختی موثر جهت بهبود کیفیت زندگی و ارتقاء تاب آوری در برابر مشکلات حرفه ای و اجتماعی نیازمندند. هدف از این پژوهش بررسی اثربخشی گروه درمانی پذیرش و تعهد بر تاب آوری پرستاران است. این پژوهش یک مطالعه آزمایشی با استفاده از طرح پیش آزمون، پس آزمون با یک گروه کنترل است. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل کلیه پرستاران شاغل در بیمارستان شریعتی شهر مشهد است که از بین آن ها ۳۰ نفر به روش نمونه گیری غیر تصادفی و به صورت داوطلبانه انتخاب شده و در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند. گروه آزمایش در ۱۰ جلسه گروه درمانی مبتنی بر برنامه پذیرش و تعهد بصورت آنلاین شرکت کردند، در حالی که گروه کنترل هیچ مداخله ای دریافت نکرد. به منظور جمع آوری داده ها مقیاس تاب آوری کانر و دیویدسون (۲۰۰۳) مورد استفاده قرار گرفت. داده ها به وسیله نرم افزار SPSS۲۳ و با روش تحلیل کواریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته های این پژوهش نشان داد که بین میانگین نمره های پس آزمون گروه آزمایش و کنترل تفاوت معنی داری وجود دارد، به نحوی که درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد موجب افزایش تاب آوری گروه آزمایش شده است. درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد باعث افزایش تاب آوری می شود یعنی استفاده از آموزش پذیرش و تعهد می تواند به عنوان یک روش ایده آل برای افزایش تاب آوری پرستاران مورد توجه قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

پرستاران ، تاب آوری ، درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد