ارزیابی مشارکت شهروندی در شهرهای جدید ایران با تاکید بر بومی و غیر بومی بودن شهروندانمطالعه موردی: شهر جدید بینالود

افزایش جمعیت شهرنشین و نیازمندی به ایجاد مراکز شهری جدید که بتواند جمعیت اضافه شده در شهرهای بزرگ را در خود جای دهد، از عوامل موثر در احداث شهرهای جدید بوده است. با توجه به رشد شهر نشینی در قرن حاضر موضوع ایجاد شهرهای جدید به عنوان یکضرورت در جهت جذب سرریز جمعیت شهری و به منظور تمرکز زدایی جمعیت و اشتغال در جهان و از جمله در ایران مطرح و اجرا شده است.این پژوهش، به بررسی مشارکت شهروندی در شهر جدید بینالود به عنوان دومین شهر جدید کلان شهر مشهد پرداخته است و روش پژوهش به کار گرفته شده در این مقاله توصیفی تحلیلی می باشد که با توجه به اینکه در این پژوهش از پرسشنامه استفاده شده است برای تحلیل پرسشنامهها از نرم افزارSPSS استفاده گردیده است و حجم نمونه ما برابر با ۳۱۰ نفر می باشد. جمعیت شهر جدید بینالود تا سال ١٣٩٠ برابر با ٣٨١٨ نفر می باشد که بیانگر تحقق 5/66 درصدی جمعیت این شهر جدید می باشد. با توجه به اینکه اکثریت جمعیت شهر جدید بینالود بومی منطقه (روستایاوارشک و فخرداوود) هستند، تمایل کمی به ترک این شهر جدید دارند. نتایج مستخرج از پرسشنامه بیانگر این مطلب است که ساکنین این شهر جدید، اعتقاد زیادی به بحث مشارکت در برنامههای شهر جدید بینالود دارند. در نهایت هم پیشنهاداتی از قبیل افزایش کمی و کیفی انواع خدمات، ایجاد عناصر شکل گیری و افزایش هویت شهری بین شهروندان و ... جهت بهبود وضعیت این شهر جدید ارائه شده است

کلیدواژه ها:

مشارکت ، بومی ، غیر بومی ، جمعیت ، شهر جدید بینالود