اجزای ورودی های فضاهای امن زیرزمینی از منظر پدافند غیر عامل

تجارب حاصله از جنگ های گذشته خصوصاً هشت سال دفاع مقدس، جنگ 43 روزه 1991 متحدین علیه عراق (جنگ اول خلیج فارس)، جنگ 11 هفته ای سال 1999 ناتو علیه یوگسلاوی، جنگ اخیر آمریکا و انگلیس علیه عراق مؤید این نظر است که کشور مهاجم جهت در هم شکستن اراده ملت و توان اقتصادی، نظامی و سیاسی کشور مورد تهاجم، با اتخاذ استراتژی انهدام مراکز ثقل؛ توجه خود را صرف بمباران و انهدام مراکز حیاتی و حساس می نماید. بنابراین حفاظت از زیر ساخت های حیاتی و دستاوردهای کشور که با صرف هزینه های بسیار ساخته شده اند، امری ضروری می باشد، لذا برای کاهش آسیب پذیری زیر ساخت ها و سازه های پر اهمیت راهبردی و عملیاتی در برابر سلاح های دشمن، معمولاً آنها را به عمق مناسبی از زمین منتقل می نمایند. اما دشمن عمده ضعف را در هدف های مستحکم همچون سازه های امن زیرزمینی نقاطی مانند ورودی ها، خروجی ها و نظایر آن می داند، زیرا ورودی این تاسیسات زیرزمینی عمیق تنها راه ارتباطی این تاسیسات با سطح زمین می باشند که در صورت شناسایی و مورد هدف قرار گرفتن این ورودی ها، نفرات و تجهیزات در این فضاهای زیرزمینی محبوس می شوند و این تاسیسات کارآیی خود را از دست می دهند، بنابراین طراحی این بخش از سازه های عمیق زیرزمینی از اهمیت بسیاری برخوردار است و باید در طراحی آنها اصول پدافند غیرعامل نظیر استتار، اختفا، فریب، پوشش و پراکندگی را در نظر گرفت، بنابراین در این تحقیق ابتدا با استفاده از منابع کتابخانه ای، اینترنتی و نظرات خبرگان این امر، مبانی نظری تحقیق تبیین و سپس تهدیدات متوجه به فضاهای امن زیرزمینی شناسایی شد. در ادامه با تحلیل محتوایی ورودی های فضاهای زیرزمینی موجود در جهان از جمله ورودی سایت زلجاوا، مرکز کنترل و فرماندهی نوراد و سایت استاسی اجزای ورودی و چگونگی طراحی آنها استخراج گردید و در نهایت به این نتیجه رسیده شد که با استفاده از اجزایی نظیر موج گیر، سوپاپ انفجار و محفظه هوا بند می توان تا حد زیادی از ورودی امواج انفجار به داخل فضاهای زیرزمینی جلوگیری نمود.