آلفا در طول ورزش تغییر می کند TNF

فاکتور نکروز تومور (TNF)، یک پروتئین ۱۷ کیلو دالتون متشکل از ۱۵۷ اسید آمینه ، یک هوموتریمر در محلول است که عمدتا توسط ماکروفاژهای فعال، لنفوسیت های T و سلول های کشنده طبیعی (فای و همکاران) تولید می شود. سیتوکین های پیش التهابی مانند به عنوان TNF و اینترلوکین β۱(IL) - نقش کلیدی در پاتوژنز آرتریت روماتوئید (RA) دارند. TNF اثرات عمده ای بر بازسازی استخوان دارد: سطح مغز استخوان پیش سازهای استئوکلاست رامستقیما با تنظیم مثبت بیان c-fms تنظیم می کند و استئوکلاست ها را با افزایش مکانیسم های سیگنال دهی فعال کننده گیرنده NF-kB (RANK) فعال می کند. همچنین نقش مهمی در کنترل عفونت دارد. به نظر می رسد آزادسازی ماکروفاژ TNF برای تشکیل و نگهداری گرانولوم ها بسیار مهم است و نقش مهمی در دفاع از ارگانیسم های داخل سلولی در برابر تهاجم ایفا می کند. TNF همچنین در قاچاق لکوسیت و پاکسازی کمپلکس ایمنی (IC) نقش دارد. نقش TNF در سرطان به طور کامل شناخته نشده است ، اما به نظر می رسد با غلظت های مختلف آن در مراحل مختلف تومورزایی مرتبط باشد. مقادیر زیادی در قلب تولید می شود و اگرچه کاملا مشخص نیست ، مکانیسم هایی که توسط آن TNF واسطه آسیب قلبی است بار دیگر به سطح آن بستگی دارد. TNF باعث افزایش دیس لیپیدمی و مقاومت به انسولین می شود که هر دو از عوامل خطر سنتی برای فرآیندهای آترواسکلروتیک هستند. همه موارد فوق روشن می کند که TNF یک سیتوکین پلیوتروپیک است که در مکانیسم های هموستاتیک و پاتولوژیک متعدد دخیل است .