پهنه بندی تاب آوری بافت های شهری در برابر زلزله با استفاده از منطق فازی و FAHP (مطالعه موردی: منطقه ۱۲ شهرداری تهران)

کشور ایران بدلیل ویژگی های خاص زمین ساختی با خطر زلزله روبه رو است و کمتر نقطه ای در آن یافت می شود که از آسیب زلزله در امان باشد. شهر تهران بعنوان یک ابرشهر بوده که رشد بی رویه توسعه در آن سبب ایجاد بافت های غیرهمگن شده و آن را آسیب پذیر کرده است. با توجه به احتمال وقوع زلزله در این کلانشهر و ضرورت برنامه ریزی، در این پژوهش به پهنه بندی تاب آوری بافت شهری در مقابل زلزله در منطقه ۱۲ شهرداری تهران بعنوان نمونه پرداخته شد. در بین سوانح طبیعی زلزله می تواند دامنه وسیعی از خسارات را داشته باشد، بنابراین جهت کاهش خسارات، نیازمند بررسی در ابعاد مختلف می باشد. در این پژوهش با استفاده از تکنیکFAHP ضریب اهمیت هر یک از معیارها در میزان تاب آوری در برابر زلزله مشخص شد. سپس در محیط GIS نقشه استاندارد وزن دار هر یک از معیارها تولید شد که نشان دهنده آسیب پذیری قسمت های مختلف بافت با توجه به آن معیار است. تمام این لایه ها ترکیب و نقشه میزان تاب آوری بافت با توجه به تمام معیارهای تحقیق مدل سازی گردید. نتایج نشان داد که مدل فازی نه تنها برای تعیین تاب آوری منطقه ۱۲ شهرداری تهران کاربرد دارد بلکه با استفاده از این مدل می توان میزان تاب آوری شهر را در برابر زلزله محاسبه کرد.

کلیدواژه ها:

زلزله ، تاب آوری ، منطقه ۱۲ شهرداری تهران ، FAHP