روانشناسی توانمندسازی و خودشکوفایی

این مقاله به ساختارهای به هم پیوسته توانمندسازی و خودشکوفایی می پردازد و پیامدهای آنها را برای روانشناسی انسان و کاربردهای عملی بررسی می کند. این مطالعه با استفاده از یک روش جامع مرور ادبیات، یافته ها و بینش های کلیدی از تحقیقات موجود را برای روشن کردن این پدیده های روان شناختی مهم ترکیب می کند. برای شناسایی مطالعات و نظریه های مرتبط با توانمندسازی و خودشکوفایی، مرور سیستماتیک پایگاه های اطلاعاتی دانشگاهی و منابع ادبی مرتبط انجام شد. ادبیات انتخاب شده برای مضامین و یافته های مشترک برای اطلاع رسانی به بحث مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. بینش های حاصل از این مطالعه نشان می دهد که حمایت و مداخلات مستمر برای تقویت توانمندسازی و تسهیل خودشکوفایی بسیار مهم است. این مقاله نتیجه می گیرد که توانمندسازی و خودشکوفایی پیامدهای عمیقی برای روان شناسی، عملکرد سلامت روان، آموزش و سیاست گذاری دارد. این سازه ها رویکردهای درمانی، استراتژی های آموزشی و سیاست هایی را با هدف افزایش رفاه افراد، رشد شخصی و پیشرفت اجتماعی ارائه می کنند. این بررسی بر نیاز به تحقیقات مستمر در مورد عوامل موثر در مسیرهای توانمندسازی و خودشکوفایی و همچنین پتانسیل مداخلات مبتنی بر فناوری در این حوزه ها تاکید می کند.

کلیدواژه ها:

توانمندسازی ، خودشکوفایی ، روانشناسی ، بهزیستی ، مداخله