ارزیابی مدرسان قبل و حین اجرای آموزش با هدف ارتقاء کیفیت و اثر بخشی دوره ها (ارائه یک مدل و چک لیست ارزیابی و راهنمای مربوطه)

به طور کلی در آسیب شناسی آموزش سازمانی یکی از مهمترین مقوله ها بررسی علل و عوامل افت کیفیت و کاهش اثر بخشی آموزش و عدم دستیابی به اهداف رفتاری دوره هاست. این در حالیست که غالب مدل ها و روشهای پایش اثر بخشی نظیر مدل های کرک پاتریک، فیلیپس و ... به نظر فراگیران، میزان یادگیری ایشان تغییر رفتار، نتایج و مزایای دوره برای سازمان و محاسبه بازگشت سرمایه، آن هم پس از اجرای آموزش می پردازند، اما به مجری اصلی دوره آموزشی به عنوان خشت اول ساختمان آموزش یعنی مدرس توجه ای نمی شود. بدیهی است چنانچه بخواهیم یادگیری به صورت مؤثر صورت گرفته و آموزش به اهداف مورد انتظار خود برسد، رائه دهنده اصلی و مجری می باید از توانمندی و صلاحیت های لازم برخوردار باشد. بنابراین نیاز است برای دست یابی به آموزش اثر بخش مدرسان قبل از اجرای آموزش ها و نیز در حین ارائه بطور دقیق و بر اساس اصول علمی و عملی ارائه و تدریس، فن بیان و زبان بدن مورد ارزیابی قرار گیرند. سال گذشته در اولین همایش آسیب شناسی آموزش سازمانی با ارائه مقاله ای تحت عنوان «بیست و یک خطای مدرسان که می تواند منجر به افت کیفتی و اثر بخشی آموزش گردد» به برخی از مهمترین آسیب های جدی که از ناحیه مدرسان غیر حرفه ای به آموزش ها وارد می شود اشاره نمودم حال در این نوشتار و با رویکرد آسیب زدائی به ارائه یک مدل و چک لیست عملی برای ارزیابی مدرسان قبل و حین اجراء خواهم پرداخت که طی یکسال گذشته و پس از چندین مرحله آزمایش و اصلاح طراحی و ایجاد نموده ام و اهم اکنون عملاً در آموزش شرکت پالایش نفت شهید تندگویان تهران ملاک ارزیابی مدرسان و مصاحبه نیاز سنجی آموزش ایشان قرار گرفته است.