پیش بینی امید به زندگی توسط ابعاد اهداف پیشرفت در میان نوجوانان شهرستان لارستان

مقدمه:یکی از مهمترین اهداف نظام های تعلیم و تربیت، افزایش امید به آینده و تامین سلامت روان نوجوانان و جوانان است. امید و امیدواری جایگاه خاصی در سلامتی روانی، جسمانی و به تبع آن، پیشرفت فرد و جامعه دارد؛ که نقش امید در پیشبرد توسعه جامعه به اهداف بلندمدت و آینده نگر بسیار با اهمیت است. روش کار: پژوهش حاضر به لحاظ ماهیت و اهداف، از نوع کاربردی و برای اجرای آن از روش توصیفی–استنباطی استفاده شده است. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه دانش اموزان متوسطه اول مدارس لارستان بود که با استفاده از فرمول کوکران تعداد۳۶۲ نفر از آنان با روش نمونه گیری تصادفی ساده گزینش و مورد مطالعه قرار گرفتند. یافته ها: از نتایج آزمون تحلیل واریانس می توان استنباط کرد که بین متغیرهای پیش بین (ابعاد اهداف پیشرفت) و متغیر مالک (امید به زندگی) رابطه خطی معنادار وجود دارد و متغیر پیش بین (ابعاد اهداف پیشرفت) قادر به پیش بینی امید به زندگی می باشد که جمعا حدود ۱۶ درصد از واریانس امید به زندگی توسط ابعاد اهداف پیشرفت قابل پیش بینی است. نتیجه: از میان مولفه های اهداف پیشرفت، ابعاد اهداف تبحری و اهداف اجتنابی قادر به پیش بینی امید به زندگی می باشند اما بعد اهداف رویکردی قادر به پیش بینی معنادار امید به زندگی نمی باشد. همچنین میان امید به زندگی و درآمد خانواده رابطه مثبت و معنادار وجود دارد وسطح امید به زندگی در نوجوانان پسر نسبت به نوجوانان دختر مطلوب تر است.

کلیدواژه ها:

امید به زندگی ، پیشرفت ، نوجوان ، سلامت روان