توسعه مدل بهینه سازی پورتفوی با استفاده از ضریب ریسک گریزی تغییر یافته

در این مقاله با استفاده از ادبیات پژوهش و روش های ریاضی به اعمال تغییراتی برای مناسب تر نمودن استفاده از ضریب ریسک گریزی در مدل های بهینه سازی اقدام شد. ضریب ریسک گریزی معرفی شده در این پژوهش با اعمال در بخش بیشینه سازی بازده مدل بدون ایجاد اثر نامطلوب، قادر خواهد بود دقت الگوریتم های فرا ابتکاری را در یافتن پاسخ های بهینه بهبود بخشد. در ادامه مدل ارائه شده برای ۳۰ سهم از بازار بورس اوراق بهادار تهران به همراه یک دارایی با ریسک صفر با لحاظ نمودن برخی محدودیت های موجود در بازار ایران بکار گرفته شد. به منظور حل مدل از روش بهینه سازی فرا ابتکاری ژنتیک استفاده گردید و برای سنجش کارایی مدل، نتایج اجرای فرایند بهینه سازی با ۲۵۰۰ پورتفوی تصادفی که در محدودیت های مساله قرار داشت مقایسه گردید و نتایج حاصله نشان داد پاسخ های ارائه شده توسط مدل در هر دو عامل ریسک و بازده بصورت همزمان نسبت به سایر پورتفوهای تصادفی برتری محسوسی ایجاد نموده است.

کلیدواژه ها:

ضریب ریسک گریزی ، بهینه سازی سبد سهام ، الگوریتم ژنتیک ، بورس اوراق بهادار تهران ، بهینه سازی مقید