بررسی نقش تعدیل کنندگی استرس شغلی در رابطه بین سرمایه روانشناختی و بهره وری سازمانیدر شهرداری مشهد

در این پژوهش هدف بررسی رابطه بین سرمایه روانشناختی و بهرهوری سازمانی با نقش تعدیل گر استرس شغلی در بین کارکنانشهرداری مشهد می باشد. برای بررسی روابط بین متغیرها برای سرمایه روانشناختی از مدل لوتانز ۲۰۰۷ ؛ برای بهره وری سازمانی از مدل EFQM و برای استرس شغلی از مدل پارکر و دکوتیس ۲۰۰۸ استفاده گردیده است. نمونه مورد نظر ۱۰۰ نفر از کارکنان یکی از مناطق شهرداری مشهد می باشد. در این تحقیق از پرسشنامه های استاندارد بهره برده شده است که پایاییپرسشنامه ها به روش آلفای کرونباخ تایید شد. در این پژوهش از آمار توصیفی و استنباطی با استفاده از روش معادلات ساختاری و با نرم افزار PLS استفاده شده است. نتایج حاصل از آن نشان میدهد؛ بین سرمایه روانشناختی و بهره وری سازمانی رابطه وجود PLS با نرم افزاردارد. استرس شغلی رابطه سرمایه روانشناختی و بهره وری سازمانی را تعدیل می کند. بین امیدواری، خوشبینی و خودکارآمدی با بهره وری سازمانی رابطه وجود دارد. فشار زمانی و اضطراب مربوط به شغل رابطه سرمایه روانشناختی و بهره وری سازمانی را تعدیلمی کند.

کلیدواژه ها:

استرس شغلی ، سرمایه روانشناختی ، بهره وری سازمانی ، شهرداری مشهد