بررسی وضعیت حقوقی عرصه های بدون سند خارج از بافت با مطالعه ثبتی درحقوق موضوعه ایران

در گذشته ، بسیاری از املاکی که به اشخاص تعلق داشتند ، فاقد سند رسمی محسوب می شدند ؛ به این معنا که صرفا برخیمالکان برگه ای قدیمی که نشانگر مالکیت آنها بر ملکشان بود را در اختیار داشتند و این در حالی است که با گذشت زمان وتصویب قوانین ناظر بر ثبت املاک در کشور ، نیاز بود تا این دسته از مالکان نیز بتوانند املاک خود را به ثبت رسانیده و برای آنهاسند دریافت نمایند . اهمیت گرفتن سند رسمی برای املاک که به هر دلیلی فاقد سند هستند ، به این خاطراست که توان اثباتیاسناد رسمی اصولا بیشتر از اسناد عادی می باشد . به همین دلیل است که پس از تصویب قوانین ثبتی در خصوص اراضی وساختمان های فاقد سند رسمی ، راه هایی حقوقی برای دریافت سند برای املاک فاقد سند رسمی پیش بینی شد.هدف اینپژوهش توصیفی تحلیلی بررسی وضعیت حقوقی عرصه های بدون سند خارج از بافت با مطالعه ثبتی در حقوق موضوعه ایران بودهاست. مواد ۱۴۷ و ۱۴۸ قانون ثبت و قوانین اصلاحی آن قبل از قانون جدید تعیین تکلیف اراضی و املاک فاقد سند مصوب ۱۳۹۰/۹/۳۰ با وجود مزایای بسیار دارای اشکالات و نواقصی می باشد که برای رفع این اشکالات قانون جدید تعیین تکلیف اراضیو املاک فاقد سند به تصویب رسیده است. بنابراین بین قانون جدید و مواد ۱۴۷ و ۱۴۸ و اصلاحیه های در ادوار مختلف تفاوت هاو تغییراتی وجود دارد. از جمله این تفاوت ها در مراجع رسیدگی کننده، املاک موضوع قانون، تثبیت مالکیت و استفاده از نقشهکاداستر بوده است. بر این اساس نقشه کاداستر جایگاهی ویژه در قانون جدید تعیین تکلیف اراضی و املاک فاقد سند مصوب۱۳۹۰/۹/۳۰ دارد. با وجود رفع بسیاری از اشکالات قوانین قبلی در قانون جدید، این قانون دارای معایبی چون عدم جامعیت زمینهای فاقد ساختمان، زمین های بنیاد و اراضی زراعی و باغی می باشد.

کلیدواژه ها:

عرصه بدون سند ، خارج از بافت ، ثبت ، حقوق موضوعه