اثربخشی مشارکت خانه-مدرسه بر پیوند با مدرسه و تعامل با همسالان دانش آموزان دارای اختلال نقص توجه/بیش فعالی

اهداف: هدف پژوهش حاضر مطالعه اثربخشی برنامه مشارکت خانه-مدرسه بر پیوند با مدرسه و تعامل با همسالان در دانش آموزان پسر دارای اختلال نقص-توجه و بیش فعالی بود. مواد و روش ها: روش پژوهش از نظر هدف کاربردی و از نظر گردآوری اطلاعات نیمه آزمایشی از نوع پیش­آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه ی پژوهش شامل تمامی مادران، معلمان و دانش­آموزان پسر دارای اختلال نقص توجه/بیش­فعالی پایه ی پنجم و ششم ابتدایی مدارس ناحیه ۲ شهر تبریز در سال تحصیلی ۱۴۰۱۱۴۰۰ بود که با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس  تعداد ۳۰ نفر از این دانش­آموزان انتخاب شدند و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. از مقیاس­های پیوند با مدرسه (SBQ) و تعامل با همسالان(IPR) برای جمع آوری داده­ها در پیش و پس آزمون استفاده شد. برنامه آموزشی مشارکت خانه- مدرسه در نه جلسه آموزشی برای مادران و معلمان برگزار شد. یافته ها: تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از روش تحلیل کواریانس چندمتغیره و با نرم افزار SPSS-۱۶ انجام شد و یافته ها نشان داد که نمرات آزمودنی­ها در دو مرحله پیش آزمون و پس آزمون به لحاظ  آماری تفاوت معناداری وجود داشت، یعنی در روابط با همسالان و پیوند با مدرسه در گروه آزمایش تغییر معناداری تحت تاثیر مداخله برنامه مشارکت خانه- مدرسه به وجود آمده بود(۰۵/۰>p). نتیجه گیری: به واسطه اثربخش بودن برنامه آموزشی مشارکت خانه-مدرسه، طراحی و اجرای این برنامه برای سایر گروه های نارسایی­های تحولی، معلمان و والدین آنها پیشنهاد می­شود.

کلیدواژه ها:

School Bonding ، peer Interaction ، Students with Attention-Deficit/Hyperactivity Disorder ، Home-School Collaboration. ، پیوند با مدرسه ، تعامل با همسالان ، دانش آموزان دارای اختلال نقص-توجه/ بیش فعالی ، مشارکت خانه- مدرسه.