اثر آموزش ذهن آگاهی بر خود کارآمدی و سازگاری اجتماعی نوجوانان پسر بد سرپرست تحت حمایت بهزیستی

هدف: از پژوهش حاضر تعیین اثر آموزش ذهن آگاهی برخود کارآمدی و سازگاری اجتماعی نوجوانان پسر بدسرپرست تحت حمایت بهزیستی بود. روش: پژوهش حاضر نیمه آزمایشی از نوع طرح پیش آزمون و پس آزمون باگروه کنترل نابرابر بود و جامعه آماری این پژوهش شامل نوجوانان پسر بد سرپرست تحت حمایت بهزیستیشهرستان بروجرد بود که با روش نمونه گیری غیر تصادفی در دسترس تعداد ۳۰ نفر در دو گروه ۱۵ نفره آزمایش وکنترل به صورت جایگزینی تصادفی به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزار جمع آوری اطلاعات پرسشنامه هایخودکارآمدی اجتماعی کنلی (۱۹۸۹) و سازگاری اجتماعی کالیفرنیا ۲(منتشر شده برای اولین بار توسط ثورپ کلارکو نیکز۳، ۱۹۳۹؛ به نقل از خدایاری فرد و همکاران، ۱۳۸۱، تجدید نظر و بازنگری، ۱۹۵۳) بود. ابتدا از دو گروه بااستفاده از ابزار های یاد شده پیش آزمون انجام شد. سپس با استفاده از پروتکل آموزش ذهن اگاهی طی ۱۰ جلسهگروه آزمایش تحت آموزش قرار گرفت. پس از اتمام آموزش از دو گروه مجددا پس آزمون به عمل آمد. داده هایبدست آمده از پژوهش با استفاده از آزمون تحلیل کواریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها : نتایج پژوهشنشان داد شرکت در جلسات آموزش ذهن آگاهی در گروه آزمایش بر بهبود خودکارآمدی و سازگاری اجتماعی گروهآزمایشی تاثیر مثبت داشته است. ولی در گروه کنترل تفاوتی نشان نداد. نتیجه : با توجه به نتایج این پژوهش بایدگفت که آموزش ذهن آگاهی از جمله آموزش های موثر در خودکارآمدی و سازگاری اجتماعی است. لذا پیشنهاد میگردد تا در جهت گسترش این روش گام برداشته شود.

کلیدواژه ها:

آموزش ذهن آگاهی ، خودکارآمدی اجتماعی ، سازگاری اجتماعی ، نوجوانان پسر ، بد سرپرست