قاعده اضطرار در عبادات

قاعده اضطرار در عبادات، به طورکلی به موقعیت هایی اشاره دارد که شخص در آنها به دلیل وجود موانع یا محدودیت هایی قادر به انجام عبادات به صورت عادی نیست. این قاعده به فرد اجازه می دهد که در شرایط اضطراری، تغییراتی در اجرای عبادات ایجاد کند یا از روش های جایگزین استفاده کند تا مشکلات موجود را حل کند. مفروضه ای اساسی در قاعده اضطرار، وجود موانع یا محدودیت هایی است که در انجام عبادات وجود دارد و این موانع قابل برطرف شدن نیستند یا باعث خطر و زحمت بیشتر می شوند . برای بررسی قاعده اضطرار در عبادات، معمولا علما و فقها باتوجه به مبانی اسلامی و منابع دینی، در حوزه فقه و احکام شرعی، تحلیل و بررسی می کنند. آنها با بررسی موانع و محدودیت های موجود و تحلیل شرایط اضطراری، راهکارهایی را ارائه می دهند که شخص در آنها قادر به انجام عبادات باتوجه به شرایط خاص خود می شود .