تاثیر پیش تیمار پربیوتیک فروکتوالیگوساکارید بر فکتورهای سرم خون و موکوس ماهی قزل آلای رنگین کمان

هدف این مطالعه بررسی تاثیر سطوح مختلف پربیوتیک فروکتوالیکوساکارید بر شاخص های ایمنی ماهی قزل آلای رنگین کمان بود. به همین منظور، تعداد ۱۲۰ بچه ماهی تیلاپیا به مدت ۴۲ روز در ۴ گروه آزمایشی(هر گروه حاوی ۱۰عدد ماهی) با ۳ تکرار شامل: تیمار (۱) شاهد، فاقد پربیوتیک ، تیمار (۲) غذای حاوی ۰۵/۰ تیمار (۳) غذای حاوی ۱/۰ و تیمار (۴) غذای حاوی ۲/۰ درصد پربیوتیک تقسیم شدند. پس از پایان دوره تغذیه شاخص های بیوشیمیایی ارزیابی شد. شاخص های ایمنی سرم در تیمارهای تغذیه شده با پربیوتیک در روز ۴۰ اختلاف معنی داری داشتند (۰۵/۰> P). نتایج آنالیزهای آماری نشان داد که استفاده از فروکتوالیکوساکارید توانسته اثر مثبتی بر شاخص های ایمنی سرم داشته باشد و در میان شاخص های ایمنی سرم، سطح آنزیم AST وآلبومین و گلوکز و پروتئین کل، اثرات بهتری را نشان دادند. تیمارهای آزمایشی بر فسفاتاز قلیایی، آنزیم لیزوزیم، پروتئین محلول و ایمونوگلوبولین موکوس تاثیر معنیداری داشت ) ۰۵ / ۰ > p (، به طوریکه میزان فسفاتاز قلیایی، آنزیم لیزوزیم و پروتئین محلول موکوس در اثر تیمارهای تغذیه شده با پریبیوتیک و با افزایش غلظت پریبیوتیک، به طور معنیداری افزایش یافت، ولی میزان ایمونوگلوبولین موکوس در اثر تیمارهای تغذیه شده با پریبیوتیک و با افزایش غلظت آن روند کاهشی داشت. نتیجه گیری کلی این مطالعه نشان می دهد که سطح ۲/۰ درصد پربیوتیک در روز ۴۰، می تواند تا حدی سبب تقویت شاخصهای ایمنی ماهی قزل آلای رنگین کمان شد و مشخص شد که افزودن پریبیوتیک به جیره غذایی تاثیر معنی داری دارد و سبب تقویت دستگاه ایمنی می شود.

کلیدواژه ها:

قزل آلای رنگین کمان ، فروکتوالیگوساکارید ، موکوس ، سرم خون ، لیزوزیم