نقش عبادات در حیات معنوی انسان

هدف خلقت عبودیت است و نیایش در برابر معبود یگانه، یکی از اساسی ترین نیازهای درونی انسان است. نماز کامل ترین و زیباترین شیوه نیایش و پرستش و عالی ترین پاسخ به این نیاز است. حقیقت نماز را باید عروج به مقام قرب الهی و حضور در پیشگاه حضرت حق دانست. رسیدن به این مقام برای تمامی بندگان خدا میسر است و برای رسیدن به آن باید سیر و سلوک داشت. پژوهش حاضر به روش مروری کتابخانه ای انجام شده است که هدف از آن بررسی نقش عبادات در حیات معنوی انسان بود. نتایج پژوهش نشان می دهد که مهمترین آثار «نماز»، بیدار ساختن انسان و پایان دادن به خود فراموشی است؛ زیرا هنگامی که یاد خدا به میان آمد، وضع به کلی دگرگون می شود. آیه شریفه «اقم الصلاه لذکری» که فلسفه نماز را یاد خدا می شمارد و آیه شریفه «لذکر الله اکبر» که بعد از جمله «ان الصلاه تنهی عن الفحشاء و المنکر» آمده، نشانمی دهد که ریشه اصلی فلسفه نماز در یاد خدا نهاده شده؛ زیرا سرچشمه همه گناهان، حب دنیا و دنیاپرستی است که ذکر الله، انسان را از آن باز می دارد، همان گونه که در آیه ۲۹ سوره «نجم» می خوانیم: «فاغرض عن من تولی عن ذکرنا و لم یرد الا الحیاه الدنیا»: (حال که چنین است از کسی که از یاد ما روی گردانده جز دنیا را نخواسته اعراض کن).

کلیدواژه ها:

حیات معنوی ، نماز ، اطمینان ، اخلاص ، توکل