حقوق شهروندی و موانع تحقق آن در حقوق ایران

حقوق شهروندی به معنای واقعی آن، برخورداری عمومی اعضای جامعه از حقوق و تکالیف برابر است . به گونه ای که هیچ تبعیضی از لحاظ سیاسی ، اجتماعی و حقوق مدنی میان افراد جامعه وجود نداشته باشد. بی تردید از دید اسلام، انسان موجودی ارزشمند است که باید به عنوان یک موجود با شعور و دارای اراده و اختیار به دیده احترام به او نگریست . آزادی بشر و احترام به حقوق و حیثیت ذاتی انسان و دخالت ندادن عوامل عارضی از قبیل نژاد، زبان، رنگ ، ملیت و غیره در اعتبار و امتیاز بین انسان ها، دقیقا مورد توجه اسلام است . تساوی در برابر قانون که در اصول متعدد قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران مورد تاکید قرار گرفته است به طوری که اصل ۲۰ قانون اساسی مقرر داشته که : »همه افراد ملت اعم از زن و مرد یکسان در حمایت قانون قرار دارند و از همه حقوق انسانی ، سیاسی ، اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی با رعایت موازین اسلام برخوردارند.« منع شکنجه و رسیدگی عادلانه و منصفانه به دعاوی افراد و منع بازداشت خودسرانه مورد توجه قانون گذار قرار گرفته و در اصل ۳۹ قانون اساسی مقرر نموده: »هتک حرمت و حیثیت کسی که به حکم قانون دستگیر، بازداشت ، زندانی یا تبعید شده به هر صورت که باشد ممنوع و موجب مجازات است .»

کلیدواژه ها:

اقدامات تامینی ، حقوق اجتماعی ، حقوق زندانیان ، حقوق شهروندی ، کرامت انسانی ، مجازات