بررسی مبانی و مفاهیم و قلمرو حقوق عینی و حقوق دینی در حقوق ایران

هدف از این پژوهش بررسی ماهیت ، آثار و قلمرو حقوق عینی و حقوق دینی و روش توصیفی - تحلیلی می باشد. برای جمع آوری اطلاعات از مقالات، مجلات، کتابها و پایان نامه های استفاده گردیده است . در این پایان نامه سه سوال و فرضیه در خصوص: ماهیت حقوق عینی و دینی ، تفاوت آثار و قلمرو آنها در نظام حقوقی طرح شده است . تقسیم حقوق عینی و دینی از مهمترین تقسیمات حقوق مالی است ، اهمیت این تقسیم بندی در مسائل مبتلا به امروزی روشن و غیر قابل انکار است . حق عینی سلطه مستقیم شخص بر مال است ، کاملترین آن حق مالکیت است . حق انتفاع و ارتفاق اجزای مالکیت می باشد. در قانون مدنی ، انتفاع، حق شخص نسبت به ملک دیگری که غالبا رایگان است . مال موضوع حق که می تواند منقول و غیر منقول باشد، نباید با استفاده ازبین برود، و حق ارتفاق حقی است برای یک ملک در ملک دیگری مانند حق المجری، که این حق فقط نسبت به مال غیر منقول برقرار می شود. حق مالکیت دارای سه اثر از جمله مطلق بودن، دائمی بودن و انحصاری بودن است ، در رابطه با قلمرو این حق می توان گفت صاحب حق ، حق تقدم و تعقیب و هرگونه اختیار نسبت به مورد مالکیت دارد. حق دینی ، سلطه ای نسبت به شخص برای فعل یا ترک فعل است ، تعهد رابطه حقوقی بین دو نفر یا چند نفر است که به موجب آن یکی از آن دو نفر در مقابل دیگری ملزم به انجام امری می شود ، مهمترین اثر این حق اعتبار بخشیدن به اجرای تعهد است ، در قلمرو این حق ، دارنده آن که طلبکار نامیده می شود تنها حق مراجعه به مدیون ( بدهکار) و دارایی او دارد.

کلیدواژه ها:

عین ، دین ، حقوق عینی ، حقوق دینی ، ارتفاق ، انتفاع ، تعهد ، مالکیت