اثربخشی یادگیری معکوس بر انعطاف پذیری شناختی، اشتیاق تحصیلی و خودشکوفایی دانش آموزان

هدف از انجام پژوهش تعیین اثربخشی یادگیری معکوس بر انعطاف پذیری شناختی، اشتیاق تحصیلی و خودشکوفایی دانش آموزانمقطع متوسطه اول بود. پژوهش از نوع شبه آزمایشی با طرح پیش آزمون_ پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری این پژوهششامل کلیه دانشآموزان مقطع متوسطه اول (پایه هفتم) استان قم در سال تحصیلی ۱۴۰۱ - ۱۴۰۰ که مشغول به تحصیل بودند. نمونهشامل ۳۰ دانش آموز بودند که به شیوه در دسترس انتخاب و سپس در گروه آزمایش و گواه به شکل تصادفی جایگزین شدند. برایجمع آوری داده ها از مقیاس انعطاف پذیری شناختی دنای (۲۰۱۰)، مقیاس اشتیاق تحصیلی فردریکجز (۲۰۰۴) و مقیاسخودشکوفایی جونز (۱۹۸۶) استفاده شد. در نهایت داده ها با استفاده از روش تحلیل کواریانس چند متغیری تحلیل شدند. یافته هانشان داد با کنترل اثر پیش آزمون تفاوت معناداری بین پس آزمون گروه آزمایش و گواه در سطوح انعطاف پذیری شناختی، اشتیاقتحصیلی و خودشکوفایی دانش آموزان وجود داشت. بنابراین میتوان نتیجه گرفت یادگیری معکوس بر انعطاف پذیری شناختی، اشتیاقتحصیلی و خودشکوفایی دانش آموزان مقطع متوسطه اول استان قم موثر بود.

کلیدواژه ها:

یادگیری معکوس ، انعطاف پذیری شناختی ، اشتیاق تحصیلی ، خودشکوفایی