بررسی رابطه بین خودپنداره تحصیلی و خودکارآمدی تحصیلی دانش آموزان پسر دوره ابتدایی

اهمیت خودپنداره برای کسانی که با تعلیم و تربیت سر و کار دارند، امری کاملا روشن و آشکار است. زیرا از میان مسایل و موضوعات مختلفی که رفتار و نگرش انسان ها را عمیقا تحت تاثیر قرار می دهد، نگرش و طرز تلقی او نسبت به خودش است. لذا این پژوهش در صدد است، رابطه بین خودپنداره تحصیلی و خودکارآمدی تحصیلی دانش آموزان پسر دوره ابتدایی شهرستان آق قلا را بررسی کند. هدف این پژوهش از نوع کاربردی و از لحاظ نحوه اجرای تحقیق؛ پژوهشی توصیفی می باشد. جامعه آماری تحقیق حاضر، کلیه دانش آموزان پسر دوره ابتدایی شهرستان آق قلا به تعداد ۱۵۰۰ می باشد. تعداد حجم نمونه با استفاده از فرمول کوکران ۳۰۶ نفر بدست آمد که به طریق نمونه گیری تصادفی خوشه ای انتخاب شدند. تجزیه و تحلیل داده ها به دو شیوه تجزیه و تحلیل توصیفی و استنباطی صورت پذیرفته است. به منظور جمع آوری داده ها از دو پرسشنامه دارای طیف پنج گزینه ای مقیاس لیکرت با پایایی ۰/۸۹ استفاده شده است. داده های گردآوری شده از طریق پرسشنامه، وارد سیستم نرم افزار spss۲۱ گردید. برای تحلیل استنباطی متغیرها به منظور تجزیه وتحلیل آماری داده ها از آزمون های مختلف آماری شامل آزمون کلموگروف اسمیرنوف، مدل یابی معادلات ساختاری استفاده شد. نتایج تحقیق نشان داد، بین خودپنداره تحصیلی با خودکارآمدی تحصیلی دانش آموزان رابطه معناداری وجود دارد.

کلیدواژه ها:

خودکارآمدی ، خودپنداره ، باورهای دانش آموزان