تاثیر جایگزینی جلبک قرمز بر ساختار بافت شناسی و آنزیم های دستگاه گوارش تیلاپیای نیل (Oreochromis niloticus)

تیلاپیای نیل یکی از ماهی­های مهم تجاری در بسیاری از نقاط جهان است. از جلبک­های با مصارف فراوان در ترکیب جیره غذایی می­توان به اعضای شاخه جلبک­های قرمز اشاره کرد. هدف تحقیق حاضر، تاثیر جایگزینی جلبک قرمز در جیره بر آنزیم­ها و فراسنجه­های بافتی دستگاه گوارش تیلاپیای نیل بوده است. برای این منظور، ۱۲۰ قطعه ماهی تیلاپیا با میانگین وزنی ۱ ± ۳۰ گرم پس از سازگاری به مدت ۸ هفته در آکواریوم­های ۱۰۰ لیتری با جیره بیومار حاوی صفر، ۳%، ۶% و ۹% جلبک قرمز و با سه تکرار در هر تیمار تغذیه شدند. پس از پایان دوره پرورش، ماهیان بوسیله پودر گل میخک بیهوش شده و پس از باز کردن محوطه شکمی، نمونه بافتی به اندازه ۵/۰ سانتی متر از قسمت میانی مری و قسمت ابتدایی، میانی و انتهایی روده برداشت و در محلول فرمالین بافر ۱۰% برای تثبیت بافت قرار داده شدند. پس از طی مراحل آماده سازی بافت شامل آبگیری با الکل، شفاف سازی با گزیلول، بلوک گیری با پارافین، برش گیری به ضخامت ۶-۴ میکرون با میکروتوم و رنگ آمیزی هماتوکسیلین-ائوزین در نهایت مطالعه با میکروسکوپ نوری انجام شد. مطالعات هیستومتریک در نواحی میانی مری، و همچنین ابتدا، وسط و انتهای روده نشان داد که بیشترین مقدار یاخته­های موکوسی، بیشترین ضخامت بافت پوششی و لایه عضلانی و همچنین بیشترین ارتفاع و ضخامت پرز مری در تیمار ۹% جلبک قرمز بوده است. همچنین آنزیم­های پروتئاز، آمیلاز و لیپاز در تیمارهای مختلف سطح بالاتری نسبت به گروه کنترل داشتند، با این تفاوت که مقدار پروتئاز نسبت به دو آنزیم  آمیلاز و لیپاز بیشتر بود. با توجه به نتایج حاصل از مطالعه حاضر می­توان گفت که امکان استفاده از جلبک قرمز در جیره غذایی تیلاپیای نیل در سطح مذکور فاقد عوارض جانبی بوده و نیز کاربرد آن در این نوع ماهی باعث بهبود فراسنجه­های بافتی مذکور می­شود.

کلیدواژه ها:

بافت شناسی ، مری ، روده ، جلبک قرمز ، تیلاپیای نیل ، آنزیم