شناسایی الگوی تغیرات سطحی و حجمی ریه در بیماری های انسدادی با استفاده از تصاویر سی تی اسکن

بیماری مزمن ا نسدادی ریه یکی از شایع ترین بیماری های ریوی است. وجود یک سیستم مکانیزه که بتواند میزان صدمه وارد شده به بیمار را تخمین بزند در م عالجه بیمار بسیار کمک رسان خواهد بود. در این مقاله راهکاری برای تشخیص بیماری و وخامت آن با استفاده از تصاویر سی تی اسکن پیشنهاد شده است. به این منظور در دو حالت دم کامل و بازدم کامل از بیست بیمار تصویر برداری شد و با الگوریتم، بخش بندی کانتورهای فعال نسج ریه از بقیه تصویر جدا گردید. در ا دامه با بررسی مشخصات آناتومیکی تصاویر متناظر بدست آمد. سپس میزان تغییرات نسبی سطح و حجم به عنوان معیارهایی در شناسایی انسداد ریه در نظر گرفته شد. در نهایت الگوی تغییرات سطح و حجم ریه به صورت عددی نرمالیزه بین صفر ویک بدست آمد. هر چه نسبت های فوق نزدیک تر به صفر باشد بیانگر این است که شخص میزان هوای مرده بیشتری داشته و دچار انسداد و تنگی نفس می باشد. با بررسی تصاویر ریه در بیماران و افراد سالم مقدار آستانه برای تشخیص بیماری بدست آمد. نتایج اعمال روش پیشنهادی بر روی تصاویر کلینیکی نشان می دهد که تا حد زیادی می توان به کارایی آن امید داشت.

کلیدواژه ها:

الگوی تغییرات سطح و حجم ، بیماری مزمن انسدادی ریه ، دم و بازدم ، سی تی اسکن