بررسی علل خشم و پرخاشگری کودکان و راهکارهای بهبود آن

اصطلاح «پرخاشگری کودکان» به یک اختلال رفتاری در کودکان اطلاق می شود که اغلب باعث نگرانی والدین و معلمان می شود. پرخاشگری کودکان می تواند اشکال مختلفی از جمله پرخاشگری فیزیکی، کلامی و عاطفی داشته باشد و در اثر عوامل مختلفی ایجاد شود. کودکان خردسال هنوز نمی توانند بر خشم خود غلبه کنند و ممکن است به صورت گریه یا پرخاشگری عکس العمل نشان دهند؛ اما والدین آگاه می دانند که این موضوع جای نگرانی چندانی ندارد. بر اساس سلسله مراتب رشد رفتار، پرخاشگری جسمانی اولین نوع رفتار پرخاشگران های است که کودکان نشان می دهند. پرخاشگری جسمانی به رفتارهایی مانند کتک زدن، هل دادن، لگد زدن، پرتاب کردن اشیا و تهدید به انجام این فعالیت ها اشاره دارد که همگی به نیت جلب توجه و نیز صدمه زدن به افراد، حیوانات و اشیا صورت می گیرد. به تدریج که کودکان رشد می کنند میزان رفتارهای پرخاشگرانه جسمانی نیز در آنان تغییر می یابد به طوری که منحنی رشد رفتار پرخاشگرانه جسمانی، نشانگر افزایش میزان پرخاشگری در دومین سال تولد و کاهش آن بعد از چهار سالگی است. البته اگر بعد از چهار سالگی، این پرخاشگری باز ادامه یابد جای نگرانی نیست فقط باید تکنیک های مدیریت رفتار را بیاموزیم که در این مقاله، به این موضوع خواهیم پرداخت. پژوهش حاضر با روش کتابخانه ای و به شیوه ی توصیفی-تحلیلی با هدف کنکاش و بررسی علل خشم و پرخاشگری کودکان و ارائه راهکارهای درمان و بهبود آن نگاشته شده است.

کلیدواژه ها:

پرخاشگری ، کودک ، مدیریت ، خشم