مروری بر روش های بهینه سازی مسیریابی در شبکه های تعریف شده با نرم افزار

در طول سه دهه گذشته،زمینه شبکه های کامپیوتری به طور چشمگیری پیشرفت کرده است این پیشرفت ها باعث ارتقاء از شبکه های استاتیک به معماری های طراحی شده به صورت پویا شده است که در آن هدف اصلی شبکه های تعریف شده نرم افزار،ایجاد شبکه های باز و قابل برنامه ریزی است.این تحولات نشان از تلاش های فعال در جهت ایجاد شبکه های انعطاف پذیر و قابل تنظیم با توانایی پاسخگویی به نیازهای مختلف شبکه های امروزی است. در معماری شبکه های SDN،دستگاه های شبکه ستنی مانند روترها و سوئیچ ها تصمیمات مسریابی و ارسال بسته ها را انجام می دهند،اما در شبکه های SDN،این موارد به دو سطح صفحه کنترل و صفحه داده تقسیم شده است.بنابراین ،سوئیچ ها فقط می توانند بسته ها را ارسال کنند و تصمیمات مسیریابی توسط کنترل کننده گرفته می شود که در این شبکه ها ،بهینه سازی مسیریابی از اهمیت بسزایی برخوردار است برای این کار الگوریتم های مختلفی برای بهینه سازی مسیریابی در این شبکه ها پیشنهاد شده است، هدف آن ها افزایش کارایی ،کاهش تاخیر،بهبود عملکرد شبکهو بهبود توزیع ترافیک در شبکه می باشد.این الگوریتم ها می توانند بر اساس معیارهای مختلفی مانند کمینه کردن تاخیر،بهینه سازی مصرف انرژی یا حفظ امنیت شبکه عمل کنند لذا انتخاب و پیاده سازی صحیح الگوریتم های بهینه سازی مسیریابی می تواند بهبود قابل ملاحظه ای در عملکرد و کارایی شبکه های نرم افزار محور ایجاد کند.با توجه به اهمیت بهینه سازی مسیریابی شبکه های SDN،این مقاله به بررسی تعدادی از الگوریتم های بهینه سازی مسیریابی در شبکه های نرم افزار محور می پردازد،از جمله،روش های بهینه سازی از طریق انتخاب پروتکل OPS،الگوریتم مسیریابی چندسطحی ،مسئله نقشه برداری آگاه از انرژی ،الگوریتم بهینه سازی کرم شب تاب،بهینه سازی مسیریابی شبکه از طریق جستجوی فاخته می باشد این مقاله به تحلیل مزایا و معایب هریک از این روش ها پرداخته و آن ها را مورد بررسی قرار داده است.

کلیدواژه ها:

بهینه سازی مسیریابی ، شبکه های نرم افزار محور ، الگوریتم های مسیریابی شبکه های نرم افزار محور