بررسی رابطه واسطه ای باورهای دینی باالگوهای ارتباطی خانواده در تامین سلامت روان و انگیزش پیشرفت

پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه واسطه ای باورهای دینی باالگوهای ارتباطی خانواده در تامین سلامت روان و انگیزش پیشرفت دانش آموزان متوسطه دوم پرداخته است. جامعه آماری این پژوهش دانش آموزان متوسطه دوم شهر تهران بوده است. گروه نمونه مورد مطالعه در پژوهش حاضر ۴۰۰ نفر از دانش آموزان متوسطه دوم شهر تهران بودند که به شیوه ی نمونه گیری خوشه ای تصادفی انتخاب شدند. به منظور جمع آوری اطلاعات در این پژوهش از سه ابزار اندازه گیری شامل پرسشنامه ۲۶ گویه ای الگوهای ارتباطی خانواده (فیتزپاتریک و ریچی، ۱۹۹۷، به نقل از کوئرنر و فیتزپاتریک، ۲۰۰۲) و پرسشنامه ۲۶ گویه ای انگیزش پیشرفت «آزمون فهرست ارجحیت شخصی ادواردز» (۱۹۷۳) و پرسشنامه محقق ساخته باورهای دینی شامل ۳۶ گویه استفاده شد. در پژوهش محقق ساخته به منظور تعیین پایایی از ضریب آلفا کرونباخ و برای احراز روایی از روش تحلیل عامل استفاده شد. روش جمع آوری اطلاعات به صورت گروهی و محل اجراء کلاسهای درسی دانش آموزان می باشد. برای تجزیه و تحلیل اطلاعات در این پژوهش، ابتدا با استفاده از شاخص های آمار توصیفی، اطلاعات توصیفی متغیرهای مورد مطالعه، اعم از میانگین و انحراف معیار، مشخص خواهد گردید. در مرحله بعد به منظور پاسخگویی به سوال اصلی تحقیق یعنی پیش بینی انگیزش پیشرفت تحصیلی توسط ابعاد الگوهای ارتباطی خانواده با واسطه گری باورهای دینی از روش آماری بارون و کنی (۱۹۸۶) استفاده شد و در ادامه برای پاسخگویی به سه سوال فرعی تحقیق از روش آماری رگرسیون سلسله مراتبی با کنترل اثر رشته استفاده گردید. نتایج حاکی از آن بود که باورهای نگرش دینی و ادراک آگاهانه پیش بینی کننده مثبت و معناداری برای انگیزش پیشرفت و دانش قطعی پیش بینی کننده های انگیزش پیشرفت نمی باشند.

کلیدواژه ها:

باورهای دینی ، الگوهای ارتباطی ، خانواده ، سلامت روان ، انگیزش پیشرفت