رابطه بین روانشناسی تربیتی با مهارتهای ارتباطی معلمان و دانش آموزان

هدف این پژوهش بررسی کاربرد روانشناسی تربیتی در اموزش و پرورش در آموزش و پرورش می باشد. این تحقیق با روش تحلیل محتوا و با رویکرد کیفی و به صورت علمی مروری انجام گرفته است و از طریق مطالعه کتابخانه ای - اسنادی بوده است . روانشناسی تربیتی در واقع مطالعه چگونگی یادگیری روشهای تدریس ، فرآیندهای آموزشی و تفاوتهای فردی است . هدف از درک چگونگی یادگیری ، حفظ اطلاعات افراد است . این شاخه از روانشناسی شامل فرایند یادگیری در اوایل دوران کودکی و نوجوانی ، فرآیندهای اجتماعی ، عاطفی و شناختی است که در کل طول عمر در یادگیری نقش دارند. رشته روانشناسی تربیتی تعدادی رشته دیگر از جمله روانشناسی رشد، روانشناسی رفتاری و روانشناسی شناختی را نیز در بر می گیرد. آشنایی معلمان با خصوصیات رشد و نیازهای فراگیرندگان در هر یک از دورههای تحصیلی ، می توانند در پیشرفت تحصیلی و تکامل شخصیت آنها بسیار موثر باشد. برای تحقق چنین امری معلم باید از کاربرد روانشناسی تربیتی در آموزش آگاه بوده و به راحتی بتواند اصول و قواعد آن را در کلاس اجرا کند. یافته های تحقیق بیانگر آن است که روانشناسی تربیتی ، به کلیه عوامل دست اندرکار آموزشی و پرورشی (تعلیم و تربیت ) به خصوص معلمان و دانش آموزان کمک می کند تا با بهرهگیری از اصول، نظریه ها و یافته های دانش روانشناسی کیفیت تدریس و یادگیری در مراکز آموزشی را بالا ببرند.

کلیدواژه ها:

آموزش ، پرورش ، روانشناسی تربیتی ، روانشناسی پرورشی .