بررسی اثر گروه درمانی شناختی -رفتاری بر کاهش افسردگی مادران دارای کودک طیف اوتیسم

پژوهش حا ضر با هدف تعیین اثربخشی گروه درمانی شناختی رفتاری بر کاهش افسردگی مادران دارای کودک طیف اوتیسم انجام شد. در پژوهش حاضر که بر اساس طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل بود، جامعه آماری پژوهش شامل کلیه ی مادران دارای فرزند طیف اتیسم مراجعه کننده به کلینیک ارمغان نور شهرستان مشهد در سال ۱۴۰۲بودند که از بین آنها تعداد ۴۰ نفر با توجه به معیارهای ورود به پژوهش انتخاب شدند و بر اساس روش نمونه گیری تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. گروه آزمایش تحت گروه درمانی شناختی -رفتاری به مدت ۱۲ جلسه ۱۲۰دقیقه ای در مرکز ارمغان نور قرار گرفتند اما گروه کنترل تحت هیچ آموزشی قرار نگرفتند. هر دو گروه، در دو مرحله ی پیش آزمون و پس آزمون از طریق پرسشنامه مورد ارزیابی قرار گرفتند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه افسردگی بک استفاده گردید. برای تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار SPSS و تحلیل کوواریانس استفاده شد . نتایج حاکی از اثربخشی گروه درمان شناختی -رفتاری بر کاهش افسردگی مادران دارای فرزند طیف اتیسم بود

کلیدواژه ها:

گروه درمانی شناختی رفتاری ، افسردگی ، طیف اوتیسم