نقش تعدیل کنندگی تاب آوری در رابطه بین سبک دلبستگی زوج با میزان شفقت در آنان در شهر اصفهان

هدف پژوهش حاضر نقش تعدیل کنندگی تاب آوری در رابطه بین سبک دلبستگی زوج با میزان شفقت در آنان بود. این پژوهش، یک مطالعه ی اکتشافی از نوع همبستگی بود. جامعه ی آماری مورد بررسی در این پژوهش، کلیه زوجین ناحیه ۳ شهر اصفهان در سال ۱۴۰۲ بودکه با روش نمونه گیری در دسترس تعداد ۵۰ زوج (۱۰۰ نفر) به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه تابآوری کانر و دیویدسون (۲۰۰۳) و مقیاس شفقت خود نف (۲۰۰۳) و آزمون سنجش مقیاس سبک دلبستگی نسبت به هر والد هازن و شیور (۱۹۸۶) بود. داده های پژوهش با استفاده از روش ها و و شاخص های آماری شامل میانگین، انحراف معیار، ضریب همبستگی پیرسو ن و رگرسیون چندمتغیره تعدیلی مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که تاب آوری نقش تعدیل کنندگی در رابطه بین سبک دلبستگی زوج با میزان شفقت در آنان بود.

کلیدواژه ها:

تاب آوری ، سبک دلبستگی زوج ، شفقت