نقش انعطاف پذیری شناختی و هیجان خواهی در گرایش به رفتارهای پرخطر

زمینه و هدف: مفهوم گسترده رفتار پرخطر دامنه ای از رفتارها را در بر می گیرد که نه تنها برای فرد دارای رفتارهای پرخطر و افراد مهم زندگی وی زبانهای جدی به بار می آورد که باعث صدمه غیر عمدی به افراد بی گناه دیگر نیز میشود. پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش هیجان پذیری و توانایی خود مهارگری در تبیین رفتارهای پرخطر در دانش آموزان انجام شد. روش طرح پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه شامل تمامی دانش آموزان دختر دبیرستانی مشغول به تحصیل در مدارس ناحیه ۳ آموزش و پرورش شهر اصفهان در سال تحصیلی ۱۴۰۰-۱۴۰۱ بودند که ۲۵۰ نفر از آنها با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه های هیجان خواهی زاکرمن (۱۹۷۱) پرسشنامه انعطاف پذیری شناختی ونیس و وندورال (۲۰۱۰)، و سنجش رفتارهای پرخطر نوجوانان مهدی معینی (۱۳۹۳) استفاده شد. تحلیل داده ها با استفاده از روش همبستگی و رگرسیون چندگانه انجام شد. یافته ها: نتایج آزمون همبستگی نشان داد که بین انعطاف پذیری شناختی و هیجان پذیری با رفتارهای پرخطر رابطه وجود دارد (۰۱ / ۰ > P). نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد هیجان پذیری و انعطاف پذیری شناختی میتوانند ۱۲ درصد از رفتارهای پرخطر را پیش بینی کنند (۰۰۰۱ / ۰ > P). نتیجه گیری : هیجان ها خیلی سریع تر از منطق و شناخت آشکار میشوند بنابراین میتوانند زمینه ساز بروز رفتارهای پرخطر می شوند اما انعطاف پذیری شناختی با کمک به تنظیم هیجانها به شیوه ای مناسب و تعدیل آنها در کاهش رفتارهای پرخطر نقش دارد.

کلیدواژه ها:

هیجان پذیری ، انعطاف پذیری شناختی ، رفتارهای پرخطر ، دانش آموزا ن