اثربخشی تلفیقی درمان متمرکز بر شفقت و پذیرش و تعهد بر فزون طلبی، محدودیت نقش و عدم سازش پذیری در مادران کودکان اتیسم

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی تلفیقی درمان متمرکز بر شفقت و پذیرش و تعهد بر فزون طلبی، محدودیت نقش و عدم سازش پذیری در مادران کودکان اتیسم شهرستان خمینی شهر در سال ۱۴۰۲ انجام شده است. پژوهش ازنوع نیمه آزمایشی بصورت پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بود. دراین پژوهش ازروش نمونه گیری هدفمند استفاده شد و ازبین جامعه آماری که کلیه مادران دارای فرزند اوتیسم شهرستان خمینی شهر که فرزندشان در مرکز سرای پاکان تحت آموزش قرار داشتند بود، براساس معیارهای ورود، ۳۰ نفر انتخاب وبه طور تصادفی در دوگروه آزمایش وکنترل جایگزین شدند. ابزار استفاده شده پرسشنامه تنیدگی والدینی (PSI) (آبیدین، ۱۳۸۸) بوده است. پس از اجرای پیش آزمون، گروه آزمایش طی ۱۰ جلسه ۹۰ دقیقه ای به صورت گروهی آموزش دیدند. سپس، هر دو گروه مجددا مورد ارزیابی قرار گرفتند؛ نتایج با نرم افزار spss و روش تحلیل کوواریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد درمان اجرا شده بر فزون طلبی، محدودیت نقش و عدم سازش پذیری در مرحله پس آزمون تاثیر گذار بوده و تغییرات گروه آزمایش درمقایسه باگروه کنترل ازنظر آماری معنادارهستند (P<۰/۰۵).

کلیدواژه ها:

درمان تلفیقی مبتنی بر پذیرش و تعهد و درمان متمرکز بر شفقت ، فزون طلبی ، محدودیت نقش ، عدم سازش پذیری ، اوتیسم