طراحی مجموعه آموزشی و فرهنگی در اقلیم نیمه خشک مشهد

با توجه به رشد جمعیت در شهرها و نیاز افزایشی به امکانات خدماتی و فضاهای متنوع، کمبود فضاهای فرهنگی و آموزشی در شهرها به چشم میخورد. این کمبود، تاثیر محدود کردن امکانات گذران اوقات فراغت برای مردم را دارد. از این رو، ایجاد فضاهای فرهنگی و آموزشی مناسب میتواند منجر به جذب افراد و ارتقاء حیات اجتماعی شهری شود. از آنجایی که فرایند اجتماعی در فضاهای جمعی نیازمند حضور، مکث و تعامل افراد است، طراحی معماری با اهمیت است. این اهمیت شامل توجه به خوانایی و یکپارچگی فضا، تنوع در جزئیات طرح، هندسه و ابعاد فضاها، همگرایی فرم فضا، دسترسی آسان، ایجاد سمبلها و حس مالکیت برای گروه های اجتماعی مختلف، وجود دید و منظر زیبا و طراحی لبه ها میشود. همچنین، ایجاد مرزهای نرم بین حوزه های فعالیتی و ایجاد کشش به سمت فعالیت مجاور نیز از اهمیت زیادی برخوردار است. یکی از جوانب حیاتی زندگی انسان، رابطه و تعامل با طبیعت است. با این حال، در عصر مدرن، تخریب طبیعت و بحرانهای روحی و جسمی انسانها به وضوح مشهود است. این تحولات معماری را نیز تحت تاثیر قرار داده و به معماری بیهویتی که امروزه مشاهده میشود، منجر شده است. در این راستا، معماری پایدار که با توجه به ویژگیهای اقلیمی، عوامل اقتصادی، اجتماعی-فرهنگی و به وسیله ی نگرش خلاقانه به ارتباط محیط انسان و طبیعت، ارائه اصول و راهکارهای معماری متفکرانه میکند، به عنوان یک الگوی موثر مطرح است.

کلیدواژه ها:

فرهنگ ، آموزش ، اقلیم ، معماری ، معماری پایدار ، مجموعه آموزشی و فرهنگی