انتخاب شیوه های حمل ونقل در سفرهای تحصیلی: فعال یا غیر فعال

در چندسال اخیر، نگرانی مسئولان حملونقل و برنامهریزان شهری بر سلامت دانشآموزان و درنهایت سلامت عمومی جامعه بیش از پیش بوده است. این نگرانی، منجر به تلاشهایی برای شناسایی سیاستهای مؤثر در ترویج شیوههای حمل ونقل فعال (پیاده روی و دوچرخه سواری) در سفرهای تحصیلی آنان شده است. سفر به مدرسه فرصتی مناسب برای انجام بخشی از فعالیتهای فیزیکی روزانه توصیه شده برای دانش آموزان است که میتواند از بروز طیف گسترده ای از بیماریها در حال و آینده جلوگیری نماید. مدل لوجیت آشیانهای سه سطحی برای بررسی انتخاب شیوه ی حمل ونقل دانش آموزان مورد استفاده قرار گرفت. چهار شیوه پیاده روی، اتومبیل شخصی، سرویس مدرسه، و حمل ونقل همگانی برای سفرهای تحصیلی در نظر گرفته شد. در این مطالعه نشان داده شد که مدلهای لوجیت چندگانه که پیشتر در مطالعات انتخاب شیوه ی حمل ونقل مورد استفاده قرار میگرفت، میتواند منجر به نتایج غیر واقعی گردد که پیآمد آن سیاستهای نادرست است. برای مثال، کشش پذیری غیر مستقیم مالکیت خودرو در مدل لوجیت چندگانه 0/13- و در مدل لوجیت آشیانه ای 0/12- و 0/20- و 0/08- به ترتیب برای حمل ونقل همگانی، سرویس مدرسه، و شیوه پیاده روی به دست آمد. این نتیجه ی نادرست میزان کاهش استفاده از شیوه پیاده روی را با افزایش مالکیت خودرو بالاتر از میزان واقعی آن گزارش میکند. به طور خاص، در این مطالعه نشان داده شد که ایمنی یکی از مهمترین متغیرهای تأثیرگذار در کاهش استفاده از شیوه پیاده روی در سفرهای تحصیلی میباشد به طوریکه کاهش 60 % احتمال استفاده از این شیوه را به همراه دارد.

کلیدواژه ها:

سفر تحصیلی ، شیوه های حمل ونقل ، مدل لوجیت آشیانه ای سه سطحی ، سیاست گزاری