بررسی معماری ،پروتکل ها و اجزای ساختار اینترنت اشیاء

اینترنت اشیاء (Internet of Things) در معنای کلی ، به اتصال وسایل (به جز وسایلی مثل کامپیوتر و گوشی هوشمند) به اینترنت گفته می شود. اتومبیل ، وسایل آشپزخانه و حتی نمایشگر ضربان قلب هم می توانند به اینترنت اشیاء متصل شوند. هر چه دامنه ی اینترنت اشیاء در چند سال آینده گسترده تر شود، وسایل و اشیاء بیشتری به این لیست اضافه خواهند شد. اینترنت اشیاء اصطلاحی است برای توصیف دنیایی که درآن اشیا قادر خواهند بود با اتصال به اینترنت یا به کمکابزارهای ارتباطی با سایر اشیا تعامل داشته باشند و اطلاعات خود را با هم و یا با انسانها به اشتراک بگذارند و کلاسجدیدی از قابلیت ها، برنامه های کاربردی و سرویس ها را ارائه دهند.دنیایی که درآن تمامی اشیاء و دستگاه های نامتجانس قابلیت آدرس دهی و در نتیجه قابلیت کنترل پذیری دارند. هدف ابر (اینترنت ) اشیاء به عنوان چهارمین انقلاب صنعتی توانمندسازی اشیاء برای اتصال در هر زمان و در هر مکانی ، با هر چیزی و هر شخصی است که از هر مسیر یا شبکه و خدمتی به صورت ایده آل استفاده می کند. این فناوری جدید به حضور نافذ محیطی توجه دارد و جهانی که به شکل واقعی ، دیجیتال و مجازی است و به سمت شکل گیری محیط های هوشمند، همگرا می شوند. این فناوری در حوزههای مختلف نظیر انرژی ، حمل و نقل و سلامت مورد بهره برداری قرار می گیرد.این مقاله به بررسی کامل اینترنت اشیاء و پروتکل های آن می پردازد.

کلیدواژه ها:

اینترنت اشیاء ، معماری اینترنت ، پروتکل ، ساختار اینترنت اشیاء.