اثربخشی روان درمانی پویشی فشرده و کوتاه مدت بر اجتناب تجربه ای، خودکارآمدی در بیماران مرد و زن وابسته به مواد

هدف تحقیق حاضر بررسی اثربخشی روان درمانی پویشی فشرده و کوتاه مدت بر اجتناب تجربه ای، خودکارآمدی دربیماران مرد و زن وابسته به مواد مخدر بود. روش تحقیق نیمه آزمایش با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری این تحقیق شامل مراجعین مرد و زن وابسته به مواد مراجعه کننده به کلینیک های ترک اعتیاد شهرساری که برای ترکموادمخدر تشکیل پرونده داده باشند، میشد که از بین تعداد نمونه ۳۰ نفر به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و بهصورت تصادفی در دو گروه آزما یش و کنترل (برای هر گروه ۱۵ نفر) جای دهی شدند. برای گردآوری داده ها از پرسشنامه هایاجتناب تجربه ای چندبعدی گامز و همکاران (۲۰۱۱)، خودکارآمدی عمومی شرر و همکاران (۱۹۸۲) استفاده شد. در تحقیقحاضر از رویکرد روان درمانی پویشی کوتاه مدت مبتنی بر روش دو انلو (۱۹۹۶) در شانزده جلسه برای گروه آزمایش استفاده شدهاست. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون های تجزیه و تحلیل کوواریانس تک متغیره و چندمتغیره با کمک نرم افزار SPSS نسخه۲۴ استفاده شد. نتایج حاصل از تجزیه و تحلیل داده ها بیانگر این مطلب بود که در مرحله پس آزمون بین دو گروه از بیماران مرد وزن وابسته به موادمخدر گروه کنترل و آزمایش از نظر اجتناب تجربه ای، خودکارآمدی تفاوت معناداری وجود دارد با توجه به نتایج،رویکرد روان درمانی پویشی کوتاه مدت را میتوان در جهت بهبود اجتناب تجربه ای، خودکارآمدی بیماران وابسته به موادمخدربه کار گرفت.

کلیدواژه ها:

روان درمانی پویشی فشرده و کوتاه مدت ، اجتناب تجربه ای ، خودکارآمدی