ارزیابی نرخ رسوبگذاری درزیستگاه های حساس ساحلی خلیج فارس و دریای عمان (مطالعه موردی: جزیره لارک، اسکله دوحه قشم)

مناطق ساحلی ازجمله آسیب پذیرترین بخش های اقیانوسی بوده که ارزیابی فاکتورهای تهدیدکننده آن ها از عوامل مهم حفاظت به شمار می آید. شناسایی و برآورد نرخ رسوب گذاری در زیستگاه های حساس ساحلی جزایر قشم و لارک، در بازه زمانی ۱۴۰۲-۱۴۰۱ انجام شد. سه زیستگاه از ساختارهای طبیعی در شمال جزیره لارک با غالبیت مرجان .Acropora sp و یک زیستگاه با فون و فلور منبعث از ساختارهای انسان ساز (اسکله دوحه قشم) و اجتماعات شبیه جزیره لارک اما در مقیاس کوچکتر توسط تیم غواصی شناسایی و نقشه آن ها در نرم افزار ArcGIS، نسخه ۱۰.۱ ترسیم گردید. برای ارزیابی کمی نرخ رسوب گذاری در هر ایستگاه سه تله رسوب گیر با فواصل ۵۰۰ متری به نحوی که کل محدوده هر زیستگاه را پوشش دهد،  مستقر گردید. کمترین و بیشترین میزان آورد رسوب به ترتیب در ایستگاه سه جزیره لارک با ۲۸ و  اسکله دوحه قشم با (g/m۲/day) ۱۹۶ تخمین زده شد، به علاوه کمینه و بیشینه مواد معلق درون ستون آب با مقادیر ۹.۴۴ و(mg/lit)۳۱.۲۱ نیز به ترتیب در همین دو ایستگاه و در فصل پاییز مشاهده شد. شادابی مرجان های .Acropora sp ، به عنوان شاخص در چهار زیستگاه بیانگر عدم تاثیر رسوب گذاری بر اجتماعات یا تاب آوری این اجتماعات در بازه زمانی مورد مطالعه نتیجه گیری شد.

کلیدواژه ها:

Reef evolution ، Acropora sp ، Littoral cell ، Persian Gulf ، Oman Sea. ، ریف تکامل یافته ، .Acropora sp ، سلول رسوبی ، خلیج فارس ، دریای عمان.