ارزیابی برهم کنش شوری و هورمونهای گیاهی برویژگیهای فتوسنتزی وپایداری غشای ارقام گندم

به منظور تعیین اثر هورمن های گیاهی بر هدایت وزنه ای، فلورسانس کلروفیل، پایداری غشا، محتوای نسبی آب و میزان کلروفیل در شرایط شوری، آزمایشی بصورت فاکتوریل با پایه طرح کاملا تصادفی در چهار تکرار انجام شد. تیمارهای آزمایش شامل شوری (صفر، 5/3 و 7 دسیی زیمنس بر متر)، هورمون های گیاهی (اسید جیبرلیک، اسید آبسیزیک و شاهد) و ارقام گندم (گاسکوژن، کوهدشت و زاگرس) بود. بر اساس نتایج درصد خسارت به غشاء هدایت وزنه ای و محتوای نسبی آب با افزایش شوری، افزایش نشان دادند ولی میزان و فلورسانس کلروفیل با افزایش شوری کاهش یافتند. در مورد درصد خسارت به غشا در مجموع محلول پاشی اسید آبسیزیک نقش موثرتری را به دنبال داشت. هرچند که مقدار درصد خسارت تحت تیمار اسید جیبرلیک کمتر بود ولی کنترل افزایش درصد خسارت تا سطوح 5/3، 7 دسی زیمنس بر متر در دو رقم گاسکوژن و کوهدشت تحت تیمار اسید آبسیزیک قابل توجه بود. در مورد میزان کلروفیل در هر سه رقم گندم و در سه سطح شوری محلول پاشی اسید جیبرلیک بیشترین میزان را القاء کرد.برای هدایت روزنه ای نیز بیشترین میزان تحت تیمار اسید جیبرلیک حاصل شد برای فلورسانس کلروفیل اسید ابسیزیک با وجود اینکه اعدادکوچکتری را نسبت به اسید جیبرلیک نشان داد ولی نقش آن درکنترل اثار منفی تنش بسیارسازنده تر ازمحلول پاشی اسید جیبرلیک بود.

کلیدواژه ها:

شوری ، فلورسانس کلروفیل ، گندم ، هدایت روزنه ای ، هورمون های گیاهی