اثربخشی قصه درمانی بر شادکامی، خردمندی و کمال گرایی دانش آموزان کم توان ذهنی شهرستان تالش

هدف از تحقیق حاضر بررسی اثربخشی قصه درمانی بر شادکامی، خردمندی و کمال گرایی دانش آموزان کم توان ذهنی شهرستان تالش بود. این پژوهش از نوع نیمه آزمایشی است که از طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل استفاده شد. جامعه آماری این پژوهش را کلیه دانش آموزان کم توان ذهنی شهرستان تالش تشکیل می دادند که بهره هوشی (IQ) آنها بین ۲۰ تا ۵۰ برآورده شده است و تعداد آنها برابر ۸۵ نفر است. نمونه گیری به صورت در دسترس می باشد و بعد از انتخاب، به شیوه تصادفی، در دو گروه آزمایش ۲۰) نفر) و گروه گواه ۲۰) نفر) گمارده شدند. برای اندازه گیری متغیرها از پرسشنامه های استاندارد کمال گرایی، خردمندی و شادکامی استفاده شد. داده ها با نرم افزار SPSS نسخه ۲۸ مورد آنالیز قرار گرفت و برای تحلیل فرضیه های تحقیق از آزمون تحلیل کوواریانس چندمتغیری (مانکوا) استفاده شد. یافته های تحقیق نشان داد که قصه درمانی بر شادکامی، خردمندی و کمال گرایی دانش آموزان کم توان ذهنی تاثیر معنی داری دارد و آموزش قصه درمانی باعث افزایش شادکامی، تجربه های بحران، نظم جویی هیجان، شوخ طبعی و نمره کل خردمندی و کمال گرایی مثبت دانش آموزان کم توان ذهنی می شود. بنابراین نتیجه گیری می شود که قصه درمانی، میزان شادکامی، خردمندی و کمال گرایی دانش آموزان کم توان ذهنی را بهبود می بخشد.

کلیدواژه ها:

قصه درمانی ، شادکامی ، خردمندی ، کمال گرایی ، دانش آموزان کم توان ذهنی