اثربخشی آموزش تاب آوری خانواده بر عملکرد خانواده در خانواده های دارای فرزند معلول

هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی آموزش تاب آوری خانواده بر عملکرد خانواده در خانواده های دارای فرزند معلول انجام شد.روش پژوهش از نوع نیمه آزمایشی و با استفاده از طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل انجام گرفت. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه خانواده های دارای فرزند معلول بودند که در اردیبهشت ماه سال ۱۴۰۲ در سازمان بهزیستی شهرستان اصفهانپرونده داشتند. از میان جامعه آماری با استفاده از روش نمونه گیری هدفمند و براساس نمره پرسشنامه عملکرد خانواده (اپستین وهمکاران، ۱۹۸۳) در پیش آزمون، ۳۰ نفر که دارای ملاک های ورود و خروج بودند به عنوان نمونه انتخاب شدند. این ۳۰ نفر به طورتصادفی در ۲ گروه ۱۵ نفره آزمایش و کنترل گزینش شدند که گروه آزمایش، آموزش تاب آوری خانواده را دریافت کرد و گروه کنترلدر لیست انتظار قرار دارند. همچنین برای تجزیه و تحلیل داده ها از تحلیل کوواریانس و برای تسریع در نتایج حاصله از نرم افزارSPSS۲۲ استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد که آموزش تاب آوری خانواده به طور معناداری منجر به بهبود عملکرد خانواده (حلمشکل، ارتباط، نقش ها، همراهی عاطفی، آمیزش عاطفی، کنترل رفتار، عملکرد کلی) خانواده های دارای فرزند معلول می شود(p<۰/۰۵). در نتیجه میتوان از آموزش تاب آوری خانواده به عنوان رویکردی موثر در زمینه بهبود عملکرد خانواده در خانواده هایدارای فرزند معلول استفاده نمود.