اثر زمان محلول پاشی آهن بر خصوصیات فیزیولوژی گندم نان Triticum sativa درشرایط تنش شوری

اثر زمان محلول پاشی آهن بر خصوصیات فیزیولوژی گندم نان در شرایط تنش شوری، در آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک کامل تصادفی در سه تکرار در دانشگاه کشاورزی و منابع تحقیقاتی رامین- اهواز در سال زراعی 90-91 مورد بررسی قرار گرفت. تیمارها شامل فاکتور اول آب آبیاری با 4 سطح شوری آب معمولی، 9 6 و 1 دسی زیمنس بر متر و فاکتور دوم زمان محلولپاشی آهن با غلظت ثابت 3در هزار 3کیلوگرم سولفات آهن در هکتار در 4 سطح شاهد بدون محلولپاشی ، محلولپاشی در مرحله پنجهزنی، محلولپاشی در مرحله شکمخوش و محلولپاشی در مرحله شروع گردهافشانی و سنبلهدهی بود. نتایج نشان داد که با افزایش سطح شوری ارتفاع گیاه، قطر ساقه، رطوبت نسبی برگ و پایداری غشاء سلول کاهش و میزان پرولین به طور معنی داری افزایش یافت. همچنین اثر زمان محلولپاشی آهن بر رطوبت نسبی برگ و پایداری غشاء سلول معنی دار بوده است. بیشترین و کمترین میزان رطوبت نسبی و پایداری غشاء بترتیب در شروع سنبله دهی و عدممحلول پاشی بدست آمد. اثر متقابل شوری و زمان محلول پاشی نیز بر روی شاخص های کلروفیل و غلظت آهن برگ معنی دار بوده است. بیشترین میزان کلروفیل در شوری 1 دسی زیمنس بر مترمربع در مرحله گرده افشانی و سنبله دهی با 5.76 بود که نشان دهنده افزایش میزان کلروفیل با افزایش یافتن سطح شوری و دوره رشد میباشد. همچنین بیشترین مقدار جذب آهن توسط برگ در تیمارهای شوری 6 دسیزیمنس بر متر در مرحله شروع گرده افشانی و سنبلهدهی ppm59725 و شوری 1 دسیزیمنس بر متر در تیمارهای محلولپاشی آهن در مرحله شکم خوش ppm 54 و پنجه زنی 84.5 ppm بدست آمد که نسبت به شرایط عدم محلول پاشی غلظت آهن در برگ افزایش یافته است بطور کلی نتایج نشان داد محلول پاشی آهن باعث کاهش اثرات شوری می شود و زمان محلول پاشی نیز بر خصوصیات فیزیولوژی برخی صفات تاثیر زیادی دارد.

کلیدواژه ها:

غلظت آهن ، سنبله دهی ، رطوبت نسبی ، پرولین