مقایسه تنوع و غنای گونه ای در سطوح مختلف چرایی در مراتع ییلاقی جواهر ده رامسر

تنوع زیستی موجود در اکوسیستم های مرتعی به طور مستقیم تحت تاثیر ویژگی های رویشی و تنوع گونه های گیاهی آن قرار دارد که همواره متضمن پایداری این اکوسیستم ها ، در مقابل عوامل متغیر محیطی وزیستی است. یکی از این عوامل مخرب، چرای مفرط دام است. به منظور بررسی اثر شدت های مختلف چرای بر تنوع و غنای گونه ای درمراتع جواهر ده رامسر ، سه منطقه با چرای ضعیف، متوسط و شدید انتخاب و با استفاده از 60 پلات ا متر مربعی در سه منطقه به روش تصادفی نمونه برداری از پوشش گیاهیصورت گرفت. در داخل پلاتها، فهرست گونه های موجود، درصد تاج پوشش و تعداد افراد هر گونه یادداشت شد. برای ارزیابی شاخص تنوع از شاخص شانون و غنای گونه ای از شاخص های مارگالف، همگنی، یکنواختی و چیرگی محاسبه شدند. تجزیه تحلیل داده ها در نرم افزارSPSS صورت گرفت . مقایسه میانگین شاخص های تنوع و غنا از آزمون دانکن استفاده شد. نتایج حاصل از محاسبه شاخص های غنای گونه ای نشان داد که در تمامی شاخص ها بین منطقه چرای متوسط و ضعیف اختلاف معنی داری وجودندارد در حالیکه این مناطق با منطقه چرای شدید اختلاف معنی داری در سطح 1 و 5 درصد داشتند. نتایج حاصله از شاخص تنوع شانون نشان داد که بین منطقه چرای ضعیف و متوسط اختلاف معنی داری وجود ندارد درحالیکه بین منطقه چرای شدید با متوسط و ضعیف در سطح 5 درصد تفاوت اماری معنی داری وجود دارد

کلیدواژه ها:

تنوع گونه ای ، غنای گونه ای ، شدت چرا ، مراتع جواهر ده رامسر