تعامل محیط زیست و توسعه پایدار در هزاره سوم

اهمیت و ارزش والای حیات و محیط زیست بر هیچ کس پوشیده نیست و حفاظت از محیط زیست برای همه یک تعهد جمعی است اما نمی توان از واقعیتی دیگر فاصله گرفت و آن توجه به توسعه و توسعه پایدار است که هم برای دولتها و نهادهای بین المللی واجد اهمیت است و هم برای همه انسانها. در عین حال حفاظت از محیط و توسعه هیچ تعارضی با هم ندارند و عقلانیت حکم می کند که حرکت به سوی توسعه و توسعه پایدار به نحوی باشد که با اصول حاکم بر محیط زیست تعارض نداشته باشد در غیر این صورت بیابانها جایگزین جنگل ها و خشکسالی جایگزین آبادانی خواهد شد. از سوی دیگر از هر زاویه ای به محیط زیست بنگریم لزوم بقاء آن به شدت احساس می شود. هدف از انجام این تحقیق آشنایی با تعاملات محیط زیست و توسعه پایدار با یکدیگر است و توجه به این نکته که هیچ یک از آنها نافی دیگری نیست با این حال رعایت پارهای از اصول بنیادین راجع به حقوق بین الملل محیط زیست در زمان حرکت به سوی توسعه موجب ظهور توسعه پایدار خواهد شد و شاهد استقرار منافع بیشمار توسعه پایدار زیست محور خواهیم بود. بدین ترتیب برای تحقیق این آرمان می توان از اسناد بین المللی مصوب نهادهای بین المللی نیز طلب یاری جست و از اصول راهنمای آنها در این زمینه استفاده کرد. روش پژوهش در این تحقیق تحلیلی توصیفی است و یافته ها و نتایج تحقیق ثابت می کند که محیط زیست اگر با قبول تعهدات و مسئولیت پذیری مورد استفاده قرار بگیرد قطعات می تواند جوامع بشری را به توسعه متوازن و پایدار سوق دهد و تجربه کشورهای موفقی مانند سوئد و زلاندنو ثابت می کند که محیط زیست و توسعه پایدار هر دو یک روی سکه اند و تعارضی با هم ندارند.

کلیدواژه ها:

محیط زیست ، توسعه ، توسعه پایدار ، حقوق بین الملل ، مجمع عمومی