تأثیر تداخل زمینه ای بر عملکرد و یادگیری برنامه حرکتی تعمیم یافته و پارامتر در شرایط باز خورد آزمونگر کنترل

پژوهش حاضر به منظور مطالعه تأثیر تداخل زمینه ای بر عملکرد و یادگیری برنامه حرکتی تعمیم یافته و پارامتر در شرایط بازخورد خودکنترل در مهارتهای بسکتبال انجام شده است. روش تحقیق نمیه تجربی، جامعه تحقیق دختران دانش آموز با دامهنه سنی 17-12 سال شهرستان گلوگاه که از این میان 72 آزمودنی برای دو آزمایش به روش تصادفی ساده انتخاب شدند. آزمودنی های هر آزمایش، 3 گروه 12 نفره( قالب های تصادفی و تصادفی) بودند. تکلیف در آزمایش اول، پرتاب آزاد از فواصل 1.5،3 و 4.5 متری و در آزمایش دوم پاس، شوت، دریبل کنترلی بود، که هر مهارت بر اساس آزمون استاندارد ایفرد مورد بررسی قرار گرفت. گروه اول در هر آزمایش تکالیف را با ترتیب در گروه های قالبی، قالب های تصادفی و تصادفی، به مدت 3 هفته، هرهفته 3 جلسه و در هر جلسه 36 تکرار (12 تکرار از هر تکلیف) به تمرین پرداختند. همه آزمودنی ها در شرایط بازخورد آزمونگر کنترل، تکلیف خود را اجرا کردند. بدین صورت که بعد از هر 4 کوشش از هر تکلیف، بازخورد دیافت می کردند. آزمودنی ها بعد از پیش آزمون و دوره ی اکتساب، بلافاصله در پس آزمون و یک هفته بعد در آزمون های یادداری به شیوه ی (mini- blocked) و انتقال شرکت کردند. از آزمون تحلیل واریانس و t همبسته برای تجزیه و تحلیل نتایج استفاده شد. نتایج آزمون آماری t همبسته در هر دو آزمایش (p=0.001) نشان از بهبود عملکرد و یادگیری در همه گروه ها داشت. نتایج آزمون آماری تحلیل واریانس و آزمون تعقیبی توکی در آزمایش اول نشان داد که بین هیچ یک از گروه هااختلاف معنی دار وجود ندارد، ولی در آزمایش دوم این اختلاف معنی دار بود (P=0.000) . مقایسه نتایج اختلاف جلسات (pretest, post test با آزمون یادداری، در هر دو آزمایش نشان داد اختلاف مشاهده شده معنادار است (P=0.000). در نهایت نتایج نشان داد گروه های تصادفی و قالبهای تصادفی یادداری و انتقال بیشتری به ویژه در یادگیری برنامه حرکتی دارند. بنابراین این پژوهش به مربیان ورزشی پیشنهاد می کند که در برنامه های تمرینی خود از برنامه تصادفی و یا قالب های تصادفی استفاده نمایند.

کلیدواژه ها:

تداخل زمینه ای ، برنامه حرکتی ، اکتساب ، یادداری ، انتقال